ကြ်န္ေတာ္မယံုၾကည္ေတာ့ဘူး( ခံစားမႈသက္သက္စာ) ..မွဴးသစ္

ယံုၾကည္မိတဲ့အရာေတြကလည္း မယံုၾကည္စရာ အနံ႕အသက္ေတြ စြတ္ဆိုလာေနသလို။
တစ္ခုခုကို ေခါင္းေမာ့ၾကည့္ရမွာေတာင္ မ်က္လံုးေတြ ေလးလံလြန္းတယ္။
ရိုးသားမႈဆိုတာ ဘယ္လိုအေရာင္ ဘယ္လိုအနံ႔အသက္မ်ားလဲ ။

“ကြ်န္ေတာ္မယံုၾကည္ဘူး”  ကြ်န္ေတာ္ မယံုၾကည္ေတာ့ဘူး ထရီဇာ...

ဒီလိုပဲ အလန္႔တၾကား ထထ ေအာ္ေနရံုကလြဲလို႔ ဘာမွ မတတ္ပါဘူး

သစၥာ စကားကို ဘယ္ေတာ့ကမွ မဆိုခဲ့ဖူးပါဘူး
ဒါေပမယ့္ ထရီဇာ ကြ်န္ေတာ့္ေသြးေၾကာေတြ ကို ေဖါက္ထုတ္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္ၾကရင္ ရိုးသားမႈေတြဟာ မ်က္လံုးေတြကေန စတင္ျပီး စီးက်လာလိမ့္မယ္ ။
ဒါ ကြ်န္ေတာ္ ဆိုျပခ်င္တဲ့ သစၥာပါ။ ခင္မ်ား တစ္ေယာက္ထဲ ေရွ႔က လြဲလို႔ တစ္ျခားဘယ္သူ႔ထံမွာ မွ ကြ်န္ေတာ္ မဆိုခ်င္တဲ့ သစၥာပါ
ကဗ်ာေတြေရးရတာ လူ႔အဖြဲ႔စည္းကို ခ်စ္ရတာ အရသာသိပ္ရွိပါတယ္။ ရင္ဘတ္ထဲက နာက်င္မႈေတြကို ရင္းႏွီးလိုက္ရတာကလြဲလို႔ေပါ့
 ေဟာ့ဒီ ေလာကၾကီးထဲမွာ လူၾကိဳက္မ်ားမႈ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားမႈ တကိုယ္ေကာင္းဆန္မႈ ေတြ ဟာ
စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းေလာက္တဲ့ အထိ ေအာင္ တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ သိပ္ကို မြန္းက်ပ္စရာ..

လမ္းေပၚက ကေလးေတြရဲ႕ ဆာေလာင္မႈေတြကို မ်က္ကြယ္ျပဳထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကလည္း လူ႔အဖြဲ႔အစည္းရဲ႕ ကယ္တင္ရွင္ျဖစ္ႏိုင္တယ္တ။ဲ့ ဘယ္ေလာက္၀မ္းနည္းစရာ ေကာင္းလိုက္သလဲ။
 ေဖါက္လြဲ ေဖါက္ျပန္မႈ ေတြ သိပ္မ်ား ပတ္၀န္းက်င္ အဲ့ဒီလိုပတ္၀န္းက်င္ထဲက   ကြ်န္ေတာ္လူေတြကို မယံုၾကည္ေတာ့ဘူး ။
ကြ်န္ေတာ့္တို႔မွာ ရွိခဲ့တဲ့ အိမ္မက္ကေလးေတြ ဟာ ေငြေၾကးစည္းစိမ္ရနံ႕ကေလးတစ္ခုခုမွ မရရင္ ျပိဳလဲက်သြားေတာ့မလို။
အဲ့ဒီေလာက္ေတာင္ ၀မ္းနည္းစရာေကာင္းေနသတဲ့။ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ နာက်င္ထိခိုက္မႈဆိုတာ ပုဂၢလိကမဆန္မႈေတြေၾကာင့္လဲ ျဖစ္ေပၚတတ္တယ္ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္သိခဲ့တယ္။ နာက်င္စရာေကာင္းတဲ့ တစ္ခ်ိဳ႔ အျဖစ္ပ်က္ေတြကို သိျမင္ရမႈက အရာအားလံုး စိတ္ပ်က္၀မ္းနည္းေစခဲ့တယ္။
ကြ်န္ေတာ္တို႔လူအဖြဲ႔အစည္းက ပညာနဲနဲ တက္လာတဲ့အခါ ပညာမ်ားမ်ား ျပဖို႔ၾကိဳးစားလာတတ္တဲ့ စရိုက္ေတြထြန္းကားလာခဲ့တယ္။
ဟိုးအျမင့္ကို လွမ္းၾကည့္လြန္းတဲ့အခါ  လူမ်ားစုကို သနားစရာ ေမ်ာက္လွလွေလးေတြ သေဘာထားလိုက္ၾကသတဲ့။
ဒါဟာ ယဥ္ေက်းမႈတစ္ခုလို ျဖစ္တည္ေနခဲ့ပါျပီ
လိုအပ္ခ်က္ဟာ ဂ်ာနယ္စာမ်က္နာ ေပၚက အင္တာဗ်ဳးတစ္ခု ဒါမွမဟုတ္
ရုပ္သံမီဒီယာေပၚမွာ လွ်ပ္တျပတ္ ျဖတ္သန္းမႈ ဒီလိုပဲ ျမတ္ႏိုးျပီး တန္းဖိုးထားတတ္ၾကပါတယ္။
ဒါဟာ ေအာင္ျမင္မႈပါ ။ ဒါဟာ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးမႈပါ…တဲ့ ။
"ဘံု "စကားလံုးေတြေအာက္မွာ သူရဲေကာင္း ဆုတံဆိပ္ေတြ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ အုပ္စုဖြဲ႔တပ္စင္ေပးေနၾကတာ ေအာ္ဂလီဆန္ စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ျမင္ေတြ႔ေနရတယ္။
လူၾကိဳက္မမ်ားဘူးဆိုရင္ အဘြားအိုတစ္ေယာက္ရဲ႕ ငါးရာက်ပ္တန္ ဆာေလာင္မႈမ်က္၀န္းေတြကို ေမ့ေလ်ာ့ထားဖိုက သိပ္မခဲယဥ္းၾကဘူး
ပညာနည္းနည္းပိုတတ္သြားတဲ့အခါ လူပါး မ်ားမ်ား၀ ရတဲ့ အရသာက သိပ္မ်ား ေကာင္းေနခဲ့သလား။
မေအာင္ျမင္ခဲ့ဖူးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္မသိပါဘူး ထရီဇာ။  သိသေလာက္ေတာ့ စိတ္မွာ နာက်င္ရြ႔ံမုန္းမိခဲ့တယ္။
 ေခတ္ေတြေျပာင္းလာသေလာက္မေျပာင္းလဲႏိုင္တဲ့ လူေတြရဲ႕ သည္းေျခၾကိဳက္မ်ား ၊
အဏာ ေငြေၾကး ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားမႈ ဒါေတြဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာင္းႏိုင္တဲ့ ေဖါက္ျပန္မႈ သီအိုရီေတြပဲ။

ကြ်န္ေတာ္ ဘာကိုမွ မယံုၾကည္ေတာ့ဘူး။

မယံုၾကည္မႈေတြ မ်ားလြန္းလာေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေတာင္ ေၾကာက္ရြံ႕မိ ပတ္၀န္းက်င္ကို ေၾကာက္ရြံ႕မိ လူတစ္ခ်ိဳ႔ကို မုန္းတီးမိ

ကြ်န္ေတာ္ မယံုၾကည္ေတာ့ဘူး

 လူမ်ားစုသေဘာနဲ့  ဒီမိုကေရစီဆန္မႈကို အသံုးခ်ထားျပီး  အိပ္ကပ္ထဲ ကို ထည့္ပစ္လိုက္ဖို႔ ၾကိဳးစားေနတဲ့ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားမ်ား …။
အဲ့ဒီလို လူေတြက လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကို သိပ္ခ်စ္တဲ့ သူရဲေကာင္းေတြလို႔ ေအာ္ဟစ္တတ္ၾကတယ္။ အဲ့ဒီလိုကြ်မ္းက်င္မႈေတြနဲ႔ ထိတ္လန္႔စရာ ပတ္၀န္းက်င္၊
အဲ့ဒီ ယဥ္ေက်းမႈေတြက ကြ်န္ေတာ့္တို႔ ကို ေရွာ့ရေစခဲ့တယ္။
ေဖါက္ျပန္ေရးသမားေတြက ေခတ္တိုင္းမွာ ေနရာယူတတ္တယ္။ ဒါဟာ  လူ႔ေလာကၾကီးရဲ႕ မေဖါက္ျပန္မေျပာင္းလဲႏိုင္တဲ့ နိယာမတစ္ခုလို ျဖစ္ေနခဲ့တာမ်ားလား။
 ဘယ္ေလာက္သန္႔ရွင္းသလဲ ။ Name card ေလးေတြ အသံုးမျပဳပဲ
စကားေတြ ေျပာၾကည့္ရေအာင္ ဆက္ဆံၾကည္ရေအာင္ အလုပ္လုပ္ၾကည့္ရေအာင္ လူေတြက သိပ္ရယ္စရာ။

 ရယ္စရာေကာင္းလြန္းေတာ့ ကြ်န္ေတာ္မယံုၾကည္ေတာ့ဘူး ။

ပညာတတ္လူပါး၀ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ေသသပ္ေသာ စကားလံုးတပ္စင္မႈ၊ ရွက္စရာသိပ္ေကာင္းတဲ့ ကိုယ္စားျပဴမႈမ်ား ေပၚပင္အေရျခံဳထားေသာ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးမႈမ်ား
...... ..............................အဲ့ဒီအရာေတြကို...
ေၾကာက္လန္႔စရာ ေကာင္းေလာက္

ကြ်န္ေတာ္မယံုၾကည္ေတာ့ဘူး

တစ္ခါတစ္ေလ ၾကေတာ့လဲ သိပ္၀မ္းနည္းမိတယ္ ထရီဇာ...ခုေတာ့
ကိုယ့္ဘ၀ေလးနဲ႔ကိုယ္  ကဗ်ာေလးေတြပဲ ေရးေနေတာ့မယ္ YEP ဆိုတဲ့ အိမ္ကေလးမွာ ေနထိုင္ရင္းးးး
တစ္ေန႔ေန႔တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ တစ္စံုတစ္ခုမွာ ရွင္သန္ေနထိုင္ခြင့္ရတဲ့အခါက်ရင္
အဲ့ဒီလို ေၾကာက္လန္႔စရာေကာင္းတဲ့ ပတိ၀န္းက်င္ေတြကို မသိမျမင္ႏိုင္တဲ့ ဘ၀ကေလးမွာပဲ
ရွင္သန္ ခ်င္ေတာ့တယ္။




မွဴးသစ္
Nov 8 / 2012 AM 2 ;02