မှူးသစ်
7DAY သတင်းစာ
ရိုက်တာသတင်းထောက် နှစ်ဦးဖြစ်တဲ့ ကိုဝလုံးနဲ့
ကိုကျော်စိုးဦးတို့ကို တရားရုံးကနေ ထောင်ဒဏ်ခုနစ်နှစ်ချမှတ်
လိုက်ပြီးတဲ့ နောက်မှာ
ဒီသတင်းဟာ သတင်းစာမျက်နှာတွေပေါ်မှာ
နေရာယူလာခဲ့ပါတယ်။
ဒီဖြစ်ရပ်ဟာ ဒီမိုကရေစီအသွင်ကူးပြောင်းရေးကိုသွားနေတယ်
ဆိုတဲ့မြန်မာနိုင်ငံမှာသတင်းလွတ်လပ်ခွင့်ဆုံးရှုှုံးနေပြီဆိုတာကို ပြသလိုက်တာ ဖြစ်တယ်လို့ သတင်းစာသမားတွေ ယူဆလာကြပါတယ်။
ဒီဖြစ်စဉ်တစ်ခုလုံးကို လွှမ်းခြုံကြည့် လိုက်မယ်ဆိုရင်တော့
အစိုးရ၊ တပ်မတော်၊တရားစီရင်ရေးစနစ်စတဲ့ မဏ္ဍိုင်တွေနဲ့
သတင်းမီဒီယာဆိုတဲ့ စတုတ္ထမဏ္ဍိုင်ကြားက အငြင်းပွားဖွယ်ရာတစ်ခုထက်ပိုတဲ့ မြန်မာ့လူ့အဖွဲ့အစည်းကြားက သတင်းစာပညာအပေါ်
နားလည်သဘောထားမှု၊ လူ့အခွင့်အရေးနဲ့ဒီမိုကရေစီရဲ့တန်ဖိုး၊
စံနှုန်းတွေအပေါ် အလေးထားမှုတွေဟာ စိုးရိမ်ဖွယ်ရာ
အခြေအနေတွေကိုပါ မြင်တွေ့နိုင်ရမှာပါ။ ဒီဆောင်းပါးမှာတော့
ရိုက်တာ သတင်းထောက် နှစ်ဦး ကြုံတွေ့ရတဲ့ဖြစ်ရပ်အပေါ်
ဆိုရှယ်နက်ဝါ့ခ်တွေပေါ်မှာ မြန်မာ့ လူ့အဖွဲ့အစည်းရဲ့ တုံ့ပြန်မှုတွေကို
ချဉ်းကပ်ရေးသားသွားမှာပါ။
မြန်မာ့လူ့အဖွဲ့အစည်းဟာ နှစ်ပေါင်းများစွာစစ်အာဏာရှင် ရဲ့
ဝါဒဖြန့်ချိမှုအောက်မှာနေထိုင် ခဲ့ရပါတယ်။ ရုပ်ရှင်၊ စာပေ၊
မီဒီ ယာကဏ္ဍမျိုးစုံရဲ့ ဝါဒဖြန့်ချိမှုတွေ မှာလည်း အမျိုးသားရေး၊
အချုပ် အခြာအာဏာ၊ နိုင်ငံတော်လုံခြုံ ရေးစတဲ့စကားလုံးတွေကို
ထပ် တလဲလဲအသုံးပြုပြီး စစ်အာဏာ ရှင်စနစ်ကို တည်ဆောက်ခဲ့ပါ တယ်။ နည်းလမ်းပေါင်းစုံနဲ့ဝါဒ ဖြန့်ချိခဲ့မှုမှာ အထိရောက်ဆုံးကတော့ အကြောက်တရားရိုက်သွင်း ခြင်းပါပဲ။ ဘာမှန်းမသိတဲ့စိတ်ကူး ပုံဖော်မှုနဲ့ ‘ဒေဝေါကြီး’ဆိုတဲ့ စ ကားလုံးကို အသုံးပြုပြီးကလေးတွေကို
ခြောက်လှန့်လေ့ရှိခဲ့သလို ပဲ မြန်မာ့လူ့အဖွဲ့အစည်းအတွင်း မှာ
အမျိုးသားရေးအချုပ်အခြာ အာဏာ၊ နိုင်ငံတော်လုံခြုံရေးစတဲ့
အကြောက်တရားတွေရိုက်သွင်းခံထားရမှုက ဒီကနေ့အချိန်ထိ
အကျိုးသက်ရောက်မှုရှိနေဆဲ ပါ။
အဲဒီဝါဒဖြန့်ချိမှုတွေဟာ မြန်မာ့လူ့အဖွဲ့အစည်းရဲ့အမူအကျင့် နဲ့
အတွေးအခေါ်တွေအပေါ်မှာအခန်းကဏ္ဍတစ်ခုအနေနဲ့ လွှမ်းမိုး မှုရှိနေခဲ့တယ်ဆိုတာကို ရခိုင်အ ရေးအပါအဝင်၊ ထောင်ဒဏ်ခုနစ် နှစ်ချမှတ်ခံခဲ့ရတဲ့ ရိုက်တာ သတင်းထောက်နှစ်ဦးအပေါ် တုံ့ ပြန်ပြောဆိုမှုတွေက မီးမောင်းထိုး ပြလို့နေပါတယ်။
မြန်မာ့လူ့အဖွဲ့အစည်းကို ပုံ ဖော်ပြောဆိုကြတဲ့အခါ ကူညီရိုင်း ပင်းတတ်ခြင်း၊ ကိုယ်ချင်းစာတ ရားနဲ့ မေတ္တာတရားကိုလက်ကိုင် ထားခြင်းစတဲ့ ပုံသဏ္ဌာန်တွေပုံ ဖော်ပြောဆိုလေ့ရှိကြပါတယ်။
ဒီ လိုစိတ်ကူးပုံဖော်ပြောဆိုမှုတွေရဲ့ ဆန့်ကျင်ဘက်အခြေအနေကို တော့ ဖေ့စ်ဘွတ်ခ်ဆိုရှယ်နက်ဝါ့ခ် ပေါ်မှာ အလွယ်တကူတွေ့မြင်ရ မှာပါ။ ထောင်ဒဏ်ခုနစ်နှစ်ချမှတ် ခံလိုက်ရတဲ့ သတင်းထောက်နှစ် ဦးအကြောင်းဖော်ပြတဲ့ သတင်း စာမျက်နှာတွေမှာ လူအများစုရဲ့ တုံ့ပြန်ပြောဆိုမှုတွေဟာ အမုန်း တရားတွေနဲ့ အမှန်တရားကို လက်ခံနိုင်မှုမရှိတာ၊ ကိုယ်ချင်းစာ တရားနည်းပါးတာတွေကို ရှင်း ရှင်းလင်းလင်းပုံပေါ်လို့နေပါ တယ်။
အများစုရဲ့ မှတ်ချက်တွေ ကတော့ ဒီသတင်းထောက်တွေ ဟာ နိုင်ငံကိုသစ္စာဖောက်သူတွေ၊ သတင်းရောင်းစားသူတွေ၊ သူတို့ ရေးသားမှုတွေကြောင့် နိုင်ငံရဲ့ ဂုဏ်သိက္ခာကျဆင်းရတယ်ဆို တာတွေပါဝင်ပါတယ်။ အဲဒီအ ကြောင်းပြချက်တွေနဲ့ပဲ ဒီသတင်း ထောက်တွေဟာ ခုနစ်နှစ်ထက်ပို တဲ့ ပြစ်ဒဏ်တောင်ခံရသင့်တယ် ဆိုပြီး မှတ်ချက်ပြုပြောဆိုကြတာ တွေရှိလာခဲ့ပါတယ်။
အဲဒီမတိုင် ခင်မှာလည်း သတင်းစာသမား တွေဟာ ဘက်လိုက်မှုရှိတယ်ဆို ပြီး သတင်းစာသမားတွေကိုပစ် မှတ်ထားတိုက်ခိုက်မှုတွေ အများ အပြားရှိခဲ့ပါတယ်။ ကိုဝလုံးနဲ့ ကို ကျော်စိုးဦးတို့ရိုက်တာသတင်း ဌာနမှာရေးသားဖော်ပြမှုတွေဟာ ဘက်လိုက်မှုတွေရှိခဲ့ပြီး အာဆာ အဖွဲ့ကဒေသခံရခိုင်တိုင်းရင်း သားတွေနဲ့ ဟိန္ဒူလူမျိုးတွေကို အ ကြမ်းဖက်သတ်ဖြတ်တာတွေကို တော့ ထုတ်ဖော်မရေးသားဘူးလို့ စွပ်စွဲပြောဆိုမှုတွေလည်း တော် တော်များများရှိနေခဲ့ပါတယ်။
တ ကယ်တော့ ဒါဟာမှားယွင်းနေတဲ့ ဝါဒဖြန့်မှုတစ်ခုဖြစ်တယ်ဆိုတာ ကို အသေအချာလေ့လာဖတ်ရှု မယ်ဆိုရင် သိမြင်နိုင်ပါတယ်။
ကိုဝလုံးနဲ့ကိုကျော်စိုးဦးတို့ဟာ အ ထက်ပါဖြစ်ရပ်တွေအပေါ်မှာ သ တင်းသမားပီသစွာရေးသားဖော် ပြခဲ့သူတွေဖြစ်ပါတယ်။
တကယ်တော့ သတင်းစာ ပညာဆိုတာ အမှန်တရားကိုဖော် ထုတ်ဖို့ပါ။ အမှန်တရားကိုဖုံး ကွယ်ဖို့မဟုတ်ပါဘူး။
သတင်းစာ ပညာဟာ အမှန်တရားကိုသစ္စာ ခံတာပါ။ သတင်းစာပညာဟာ လူ့အဖွဲ့အစည်းနဲ့စနစ်တစ်ခုအ တွင်းမှာ တကယ်ဖြစ်ပျက်နေတာ တွေကို ဖုံးကွယ်ပြီးစာဖတ်သူအ ကြိုက်ရေးသားနေမှာမဟုတ်ဘူး ဆိုတာကိုလည်း နားလည်နေဖို့ လိုအပ်ပါတယ်။ နိုင်ငံတစ်ခုရဲ့ ဂုဏ်သိက္ခာ၊ နိုင်ငံတကာရဲ့ရှုမြင် မှုစတာတွေမှာလည်း ရက်စက်တဲ့ ရာဇဝတ်မှုတွေကို ကျူးလွန်ခြင်း၊ ဖုံးကွယ်ခြင်းက ကောင်းမွန်တဲ့ ဂုဏ်သိက္ခာလားဒါမှမဟုတ် ရက် စက်တဲ့ရာဇဝတ်မှု၊ လူ့အခွင့်အ ရေးချိုးဖောက်မှုတွေကို အမှန်အ တိုင်းထုတ်ဖော်ရေးသားတာက ကောင်းမွန်တဲ့ဂုဏ်သိက္ခာလား ဆိုတာ အလေးအနက်ထားစဉ်း စားဖို့လိုအပ်ပါတယ်။
အဖြစ်အ ပျက်ပြသ၁နာတိုင်းကို ချဉ်းကပ် တဲ့အခါမှာ ပကတိအရှိတရားကို နားလည်လက်ခံဖို့က အရေးကြီး ပါတယ်။
အမှန်တရားကို အမှန်အ တိုင်းထုတ်ဖော်ပြောဆိုလက်ခံရ မယ့်အစား အဖြစ်အမှန်တွေကို ဖုံးကွယ်ပြီး သတင်းအမှားတွေနဲ့ တုံ့ပြန်ခြင်းကသာ နိုင်ငံရဲ့ဂုဏ် သိက္ခာကို ကျဆင်းစေမှာဖြစ်တယ် ဆိုတာ အထူးသတိပြုရမှာပါ။
အ မှန်တရားကို ထုတ်ဖော်ရေးသား တဲ့ သတင်းထောက်နှစ်ဦးကို နိုင် ငံသစ္စာဖောက်လို့ မှတ်ယူနေတာ ဟာ လူ့အဖွဲ့အစည်းအတွင်းကလွဲ မှားတဲ့အတွေးအခေါ်၊ ယူဆချက် တွေကို မီးမောင်းထိုးပြနေတာပါ ပဲ။
ရာဇဝတ်မှု၊ လူ့အခွင့်အရေး ချိုးဖောက်မှုတွေမှာ ပါဝင်ပတ် သက်နေတဲ့ အာဏာပိုင်အဖွဲ့အ စည်းတွေအနေနဲ့ ဒီလိုအဖြစ်အ ပျက်တွေကို ဖုံးကွယ်ဖို့ကြိုးစား တာ၊ လွဲမှားစွာပုံဖော်တာ၊ အမှန် တရားကိုဖော်ထုတ်ဖို့ ကြိုးစားသူ တွေကို အရေးယူအပြစ်ပေးတာ စတာတွေက အာဏာရှင်အဖွဲ့အ စည်းတွေအနေနဲ့ လုပ်လေ့လုပ်ထ ရှိပါတယ်။
ဒါပေမဲ့ ဒီဖြစ်ရပ်တွေ အပေါ်မှာ လူ့အဖွဲ့အစည်းတစ်ခု လုံးကိုယ်တိုင်က ဒါဟာ ဖုံးကွယ် ထားစရာတစ်ခုလို့မှတ်ယူနေပြီဆို ရင်တော့ အဲဒီလူ့အဖွဲ့အစည်းဟာ စိုးရိမ်စရာကောင်းတဲ့ အခြေအ နေကိုရောက်နေပြီလို့ဆိုရတော့ မှာပါ။
အခုအခြေအနေကတော့ ဖုံးကွယ်ဖို့ကြိုးစားတာထက်ပိုပြီး အမှန်တရားအတိုင်းထုတ်ဖော် ရေးသားသူတွေကို ရန်သူသဖွယ် သဘောထားတာ၊ နိုင်ငံကိုသစ္စာ ဖောက်သူတွေအဖြစ် သတ်မှတ် တာစတဲ့ အဆင့်ကိုတောင်ရောက် ရှိလို့နေပါပြီ။
ဒီကနေ့ အခြေအနေတစ်ခု လုံးကို ခြုံကြည့်လိုက်မယ်ဆိုရင် တော့ နှစ်ပေါင်းများစွာဝါဒဖြန့်ချိ ခံခဲ့ရတဲ့ အကျိုးဆက်တွေဟာ မြန်မာ့လူ့အဖွဲ့အစည်းရဲ့ အတွေး အခေါ်၊ အမူအကျင့်တွေအားလုံး နီးပါးကို လွှမ်းမိုးလို့ထားနေပါ တယ်။
အမျိုးသားရေး၊ နိုင်ငံတော် လုံခြုံရေးနဲ့ အချုပ်အခြာအာဏာ စတာတွေကို တလွဲဝါဒဖြန့်ခံခဲ့ရ တဲ့လူအများစုစိတ်ထဲမှာ သတင်း စာပညာ၊ လူ့အခွင့်အရေးဆိုတာ တွေကို စိုးရိမ်စရာအန္တရာယ်တွေ အဖြစ် သဘောထားနေကြပါပြီ။
ဒီအခြေအနေကို ပြောင်းလဲဖို့ တာ ဝန်ရှိနေတဲ့နိုင်ငံရေးခေါင်းဆောင် တွေ၊ လူအများစုကိုလွှမ်းမိုးနိုင်တဲ့ ဩဇာရှိသူတွေ ကိုယ်တိုင်က လည်း လူ့အဖွဲ့အစည်းရဲ့အတွေး အခေါ်၊ အမူအကျင့်တွေကို ကောင်းတဲ့ဘက်ကိုပြောင်းလဲဖို့ ကြိုးစားရမယ့်အစား၊ လူ့အခွင့်အ ရေးတန်ဖိုး၊ စံနှုန်းတွေကိုနားလည် လက်ခံလာအောင် ကြိုးစားရမယ့် အစား လက်ခုပ်သံနဲ့နိုင်ငံရေး ထောက်ခံမှုတွေရရှိနေဖို့အတွက် လူအများစု သည်းခြေကြိုက် စကားလုံးတွေကိုသာ အသုံးပြုနေ ကြတာက ဝမ်းနည်းစရာကောင်း လှပါတယ်။
ဒီကနေ့မြန်မာကို ကမ္ဘာက ဘယ်လိုရှုမြင်စေချင်သလဲဆိုတာ က မြန်မာ့လူ့အဖွဲ့အစည်းရဲ့ အ တွေးအခေါ်၊ အမူအကျင့်တွေအ ပေါ်မှာ များစွာမှီတည်နေမှာပါ။
မြန်မာ့လူ့အဖွဲ့အစည်းဟာ လူ့အ ခွင့်အရေးတန်ဖိုး၊ စံနှုန်းတွေကို အလေးထားတတ်တဲ့ လူ့အဖွဲ့အ စည်းလား၊ ဓမ္မနဲ့အဓမ္မမှာ ဓမ္မ ဘက်ကရပ်တည်တဲ့ လူ့အဖွဲ့အ စည်းလား၊ဒါမှမဟုတ်လူ့အခွင့်အ ရေးတန်ဖိုး၊ စံနှုန်းနဲ့ အမှန်တရားကို မျက်ကွယ်ပြုပြီး အဓမ္မတရား ဘက်ကရပ်တည်ခဲ့သလားဆိုတာ မြန်မာ့လူ့အဖွဲ့အစည်းရဲ့ အမူအ ကျင့်တွေနဲ့ အဖြစ်အပျက်တွေ ပေါ်မှာ တုံ့ပြန်မှုတွေက သက်သေ ပြသွားမှာပါ။
ဒီကနေ့ အဖြစ်အပျက်တွေကို နောင်တစ်ချိန်ကမ္ဘာ့ သမိုင်းစာမျက်နှာပေါ်မှာ ဘယ်လို ရေးသားကြမှာလဲ ဆိုတာက လည်း မြန်မာ့လူ့အဖွဲ့အစည်းအ ပေါ်မှာပဲမူတည်နေပါတယ်။ ဒီက နေ့ အချိန်မှာရပ်တည်ပြောဆိုမှု တွေ (အနည်းဆုံးဖေ့စ်ဘွတ်ခ်ပေါ် က ကွန်မန့်လေးတစ်ခုလေးပဲဖြစ် ဖြစ်) ဟာ နောင်တစ်ချိန်သမိုင်း စာမျက်နှာတွေအတွက် ဒီကနေ့ မြန်မာ့လူ့အဖွဲ့အစည်းကို ရှုမြင် မှုတွေအတွက် မှတ်တမ်းမှတ်ရာ တွေပါပဲ။
ဒါတွေဟာ အထူးသတိ ပြုဖို့လိုနေပါပြီ။
ပြသ၁နာတွေ၊ စိန်ခေါ်မှုအ ကျပ်အတည်းတွေ ကြားထဲမှာပဲ ကျွန်တော်တို့မြန်မာ့လူ့အဖွဲ့အ စည်းဟာ ဘယ်လိုတန်ဖိုး၊ စံနှုန်း တွေနဲ့ ရပ်တည်နေတယ်ဆိုတာ ကမ္ဘာကိုပြသနိုင်ဖို့က မြန်မာ့လူ့ အဖွဲ့အစည်းမှာ တာဝန်ရှိပါ တယ်။
ဒီတာဝန်ဟာ အာဏာရှင် တွေရဲ့ အရိပ်နဲ့ရေးထိုးနေတဲ့အ မည်းစက်တွေကို ဖုံးကွယ်ပေးဖို့၊ ကာကွယ်ပေးဖို့ မဟုတ်ပါဘူး။ နောင်တစ်ချိန် ကမ္ဘာ့သမိုင်းစာ မျက်နှာမှာ တင်ကျန်ရစ်မယ့်အရာ တွေဟာ ဒီကနေ့မြန်မာ့လူ့အဖွဲ့ အစည်းရဲ့ ဂုဏ်သိက္ခာကိုဘယ်လို ကိုယ်စားပြုနေမလဲ၊ ဘယ်လိုပုံ ဖော်နေမလဲဆိုတာက ဒီကနေ့ အရေးတကြီးလုပ်ဆောင်ရမယ့် အရာတစ်ခုပါပဲ။
No comments:
Post a Comment