အေဟာင္းဆိုင္ ... ေအာင္ျပည့္ ( သ မု တိ )

ေရာက္လာသမွ်ကို ဆင့္စီမယ္ ... ထုပ္ပိုးမယ္
တစ္ခ်ိန္က တယုတယ အႏုအလွ တန္ဖိုး
အခ်ိန္ ေနာက္မွာ တန္ဖိုးဟာ  ဒုတ္ထိုးခံရသလို ပါး  ပါး  ေလး ...
ဒီမွာက အဆင္တန္ဆာကို အကြဲအရွနဲ႔ တန္ ဆာ ဆင္ ထား တာ ...

ဒါနဲ႔ထည့္မွ ျမင့္လာတဲ့ တန္ေၾကး ...
ဒါၾကီးေၾကာင့္မွ ပြလာတဲ့ အမိႈက္ဆိုသလို ...
ဒါက ဒါကို ဒါေၾကာင့္ ျမင့္တက္ေစလာသမွ် ...
ဒါေၾကာင့္ ဒီမွာ ရႈပ္ ...



အန႔ံေတြ ဟာ အေငြ ႔ေထာင္းေထာင္း ထလို႔ ...
ျပကၡဒိန္ အေဟာင္းထဲ လင္းေနတဲ့ ေကာင္းကင္ ...
သိပ္သိပ္သည္းသည္း က်စ္လာသမွ် ခိုင္ၿမဲ ရံုတင္ မဟုတ္
ဆြဲတင္ဖို႔ ခ်ည္မိဖူးတယ္ ...

ခ်ည္မိသမွ် အျဖည္ ခက္
ျဖတ္ျဖတ္ ယူရလြန္းလို႔ ဒီၾကိဳးလည္း တိုလွၿပီ ...
စိတ္ေတာ့ မရိွၾက နဲ႔ ...
ေနာက္ဆို ေခါက္တံု႔(တြန္႔) ပဲ ခ်ည္မယ္ ...

ဒီမွာ ခံယူခ်က္ေတြ ရိွတယ္ ... ဒီမွာ မလံုမလဲေတြ လည္းရိွတယ္
ေဟာင္းလို႔ေရာက္လာ သစ္ဖို႔ ျပန္ထြက္သြားနဲ႔  ...
ဒီမွာေတာ့ ေဟာင္းတိုင္း ေကာင္း ေနခဲ့ရပါတယ္ ...
ဒီဆိုင္ေလးမွာ တစ္ယုတယ ေကာက္သိမ္းစရာ ဆိုလို႔  ...အနာရယ္ ၿပီးေတာ့ ဒဏ္ရာရယ္ ။

အစိတ္အပိုင္းတစ္ခ်ိဳ႔ ဟာ " ကြဲတတ္သည္ " လုိ႔ တံဆိပ္ကပ္ခံရ ...
တံဆိပ္မကပ္ခဲ့ သမွ်ဟာလည္း အကြဲေတြခ်ည္း ...
ေရာက္လာ လတၱံေသာ  အေဟာင္းသစ္မ်ား ...
ထြက္သြားခဲ့ေတာ့ အသစ္ ေဟာင္းမ်ား ... ႏွင့္

ဒီ ေနရာေလးဟာ ...

တစ္စ ထက္ တစ္စ ေျခာက္ေျခာက္ေသြ ႔ ေမွာင္လို႔
မနက္ ကအလင္းတစ္ျခမ္းနဲ႔ အဲ့ထဲ ျပဳတ္က်တယ္ ...
အလင္းတစ္ျခမ္းက မနက္ကိုတြဲလို႔ ကုန္းရံုးထတယ္ ...
ၿပီးေတာ့ .....
တစ္စ ထက္ တစ္စ ေျခာက္ေျခာက္ေသြ ႔ ေမွာင္လို႔ ------

ေအာင္ျပည့္ ( သ မု တိ )