ေသာၾကာနဲ႔ ၾကသာပေတးပူးေနေတာ့ ေသာၾကာကလည္းပူ၊ ၾကာသာပေတးကလည္းပူသက္ျငိမ္သစ္

နံရံက ေခါင္းကို ေျပးေျပးေဆာင့္ေနတယ္ သက္ျငိမ္ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္၊ နားထင္မွာ အေပါက္ေတြခ်ည္းပ ေစ့ေစ့ၾကည့္ေနသမွ်ကိုယ့္ရန္သူ ကိုယ့္ေနာက္ေက်ာကိုေထာက္ထားတဲ့ ဓားက ကိုယ့္လိပ္ျပာ ဘယ္လိုမွျငိမ္သက္ျခင္းမရွိ နံရံတစ္ခုနဲ႔တစ္ခုၾကားမွာ တြန္႔လိန္လို႔ ကိုယ့္ကိုေလွာင္တယ္ ဘယ္ေထာင့္မွာ အေသတြယ္ကပ္ထားရမလဲ ေနပူတယ္၊ မိုးရြာတယ္၊ စိတၱဇနံရိုး ဆယ္ေခ်ာင္းက်ိဳးတယ္
မီးကုန္ယမ္းကုန္ တဖြဲဖြဲလြင့္စင္တယ္ လမ္းေပၚပြင့္ထြက္ေနတဲ့အလြမ္းအေဆြးနဲ႔ အျဖစ္က ခပ္သြပ္သြပ္၊ အတိတ္ေမ့သလိုလို တစ္ခုခု ေကာေနသလိုလို အေတြ႕အထိက သတၱဳပန္းေတြပြင့္ပြင့္ျပတတ္တဲ့ လမ္းမ အေျပာအဆိုက ေဘာ္ေရာင္ေတာက္ေနတဲ့ အသားစေတြ ေျမၾကီးမွာအမာရြတ္ေတြ ခ်ည္းပဲ သူငယ္ခ်င္းေရ သမၼတကမ္းေျခမွာ တခစ္ခစ္အူျမဴးေနတဲ့ ေခတ္ၾကီးေလ ခု ေက်ာက္ေဆာင္နဲ႔၀င္တိုက္မိတဲ့ သေဘာၤတစ္စင္းလို ဟက္တက္ၾကီး မူးရူးလို႔ ဒါ . . .ဒီလို ငါးပါးသီလမလံုပဲ ေရးမိတဲ့ ကဗ်ာေပါ့ ဘာဟာ ဘာမွမဟုတ္ေတာ့တဲ့အေၾကာင္း ညေနခင္းတစ္ခုနဲ႔ ဒီေနရာမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာဆိုတာကေရာ ဆင္ေတြ အေသာင္းအသန္းလိုက္ဖမ္းရသလိုမ်ိဳးလား ေရာက္ရွိ လာတဲ့သတင္းဟာ မိုင္ေပါင္းတစ္ရာေက်ာ္အကြာအေ၀းမွာ ႏွလံုးေရာဂါရေနတဲ့ ေမတၱာတရားရဲ႕ ေၾကးနန္းစာ ဘယ္လို ေရႊ႕ေျပာင္း ကစားရမယ့္ တရားေသာ အဓမၼလဲ ကိုလင္းသဏ္ညီ မေပ်ာ္လို႔ အိပ္ခ်င္ေနတဲ့ ေရာဂါနဲ႔ ရာသီဥတုေတြ ကိုယ့္ ဘက္မပါဘူး ဒီဇင္ဘာ အေမွာင္ေတြ ပဲ့ရြဲ႕ေနတယ္ ဆိုတာ ေသခ်ာပါတယ္ ကုိစိုးမင္းေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ ခု ေျပးလမ္းေပၚ မွာ ။
သက္ျငိမ္သစ္ (၂၀၁၀၊ ဒီဇင္ဘာ အနာတရနဲ႔အတူ)