ကိုယ္ သိထားတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ ထဲမွာ
ကိုယ့္ အသက္ရူသံေတြ ပါမလာဘူး
မ်က္လံုးဟာ အျမင္အာရံုေတြကို ေ၀၀ါးေစတယ္။
အသိစိတ္က စတင္လို႔...
ညဥ့္နက္လာတဲ့အထိ ကိုယ္တစ္ေယာက္ထဲ ျဖစ္ေနတယ္။
စီးကရက္ေတြ ဘယ္ႏွလိပ္ ကုန္ေနျပီလဲ
ေကာ္ဖီဘယ္ႏွခြက္ ေသာက္မိျပီ လဲ..
ကိုယ္မသိေတာ့ဘူး
ကမၻာၾကီးမွာ ဒီထက္ပိုျပီး ေျခာက္ကပ္ေနစရာ အေျခအေန
စြဲထုတ္ ၾကည့္မိတဲ့ အေတြးေတြ အစေတြ
နားထဲမွာ မီးျခစ္သံေတြပဲ ၾကားေနရတယ္။
အသံတစ္ခုရပ္သြားတာ ကိုယ္ေစာင့္ေနတာလား
ရင္ထဲမွာ.."နင္" ေနတာကလြဲ ျပီး .
ကိုယ္ တကယ္ မသိေတာ့ဘူး
ယံုၾကည္ရာကို ကိုးကြယ္ၾကည့္ဖို႔ ကိုယ့္မွာ ယံုၾကည္ရာလည္းမရွိေတာ့
လမ္းေပၚမွာ...
ဘက္(စ္)ကားေပၚမွာ.
ေကာ္ဖီဆိုင္ေတြ ထဲမွာ..
လူေတြ ေပ်ာ္ေနတာ ျမင္တိုင္း
ကိုယ္က ဘာလို႔၀မ္းနည္း ေနရ တာလဲ
ကိုယ္က ဘာကို ေဒါသတၾကီး ျဖစ္ေနရတာလဲ
တစ္ခါတစ္ေလ ကိုယ္ ေပ်ာ္ခ်င္တယ္
ကိုယ္ တန္းဖိုးထားခံၾကည့္ခ်င္တယ္
ကိုယ္ၾကည့္ေနတယ္..ဘာကိုမွန္းမသိဘူး
ကိုယ္ေစာင့္ေနတယ္.. ဘာကိုမွန္းမသိဘူး
အသက္ရူသံကစျပီး အားလံုးဟာ အစိမ္းသက္သက္
အေတြးေတြ..အသိညဏ္ေတြ..အားလံုးးးး
အဆိပ္အေတာက္ျဖစ္ေစတဲ့ အစိတ္ေတြပိုင္းေတြပဲ
ကုိယ့္မွာ တစ္ေယာက္ထဲ ျဖစ္ေနတာလား ကိုမသိေတာ့ဘူး
ကိုယ့္အခန္းေလးဟာ..ေမွာင္..က်..ေန..တယ္။
စြံ႕အတယ္..မ်ိဳခ်ပစ္တယ္..။
ကိုယ့္ကို နည္းနည္းေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ တန္းဖိုးထားေပးပါလား ကမၻာေျမ..
ကိုယ့္မွာ..
ဒီ..ေစာက္စီးကရက္ေတြပဲ ဖြာေနရတယ္။
ကိုယ့္ အိမ္မက္ေတြကို အေသအလဲ ခုခံထားရတယ္။
ေနာက္ဆံုး.. ကိုယ့္ခံႏိုင္ရည္ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ထိ..
အားးး..............
မေသခ်ာဘူးးး ကိုယ္ကိုယ္ေတာင္ မေသခ်ာေတာ့ဘူး
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေတာင္ ကိုယ္က အေရးမၾကီးေတာ့ဘူး
............................................................
ကိုယ္ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ဘူး
---- အသိစိတ္ေတြ------ ေ၀၀ါးေနတယ္။
မ်က္၀န္းထဲမွာ အရည္တစ္ခုခု ခံေနတယ္။
ကိုယ္ စီးကရက္ေတြ ဖြာေနတာလား
ဒါမွမဟုတ္.. ကိုယ္ေကာ္ဖီေတြေသာက္ေနတာလား
ကိုယ္လမ္းေတြ ေလွ်ာက္ေနတာလား ထုိင္ေနၾက ေထာင့္စြန္းေလးမွာလား
ကိုယ့္မွာ---- ဘာလိုအပ္ေနတာလဲ...
ကိုယ့္ ခံႏိုင္ရည္ဟာ ရာခိုင္ႏူန္း ဘယ္ေလာက္ကို ေရာက္ေနျပီလဲ
ကိုယ္..ကိုယ္..
ကိုယ္ တကယ္မသိေတာ့ဘူး....
ကိုယ္... ထြက္ေျပးသြားခ်င္တယ္ ကမၻာေျမ။
မွဴးသစ္
26/8/2012
PM-- 11; 48
No comments:
Post a Comment