ယိမ္း ( ေကာက္ေကြ႕)

by The Loner (Notes) on Friday, May 31, 2013 at 12:12am

              

               ကၽြန္မေလ ေမာင့္ကို တကယ္ခ်စ္မိေနၿပီလား မသိဘူး။ေမာင္နဲ႔စေတြ႔တုန္းက အၿမင္ကတ္တယ္။ သိလား။ ဆရာၾကီးလုပ္တတ္တဲ့ ေမာင္ က စကားေၿပာရင္လည္း အထက္စီးဆန္တယ္။ အႏၲရာယ္ဆိုတာ မထင္ထားတဲ့ေနရာကလာတာတဲ့။ ေမာင္ က ကၽြန္မ အတြက္ အႏၲရာယ္ မဟုတ္ဘူး မဟုတ္လား ေမာင္။ ကၽြန္မ ေမာင့္ကို တကယ္မခ်စ္ဘူး။ စိတ္လႈပ္ရွားလို႔ အေၿဖေပးမိတာ။ ေမာင္က ပိုသိမွာေပါ့။ စိတ္လႈပ္ရွားတယ္ဆိုတာ ဘာလဲလို႔။ ကၽြန္မ ရဲ႔ ပထမဆံုးအေတြ႔အၾကံဳ ကို“ ေမာင္ “လို႔ နာမည္ေပးထားတယ္။ကၽြန္မ နဲ႔ ေမာင္ ဘုရားသြားတုန္းက ကၽြန္မ ဖိနပ္ ေမာင့္ကို ကိုင္ခိုင္းခဲ့တယ္ေနာ္။ ေမာင္ မကိုင္ေပးပါဘူး။ ကၽြန္မ ထင္တာနဲ႔ တၿခားစီပါ ေမာင္။ ကၽြန္မ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ ရူးရူးမိုက္မိုက္ဟာ စာကေလးေတြရဲ႔ အသံနဲ႔ ဖံုးအုပ္လို႔။ ကမာၻၾကီး ဟာေလွာင္အိမ္ပဲ ေမာင္။
ကၽြန္မတို႔ေတြ႔ခဲ့ၾကတယ္။ ကၽြန္မ တို႔ မခ်စ္သလိုလိုနဲ႔ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ဖလွယ္ခဲ့ၾက။ ကၽြန္မ ကို တစ္ခါ တစ္ခါ ေမာင္ စကားေၿပာတာ တစ္မ်ိဳးပဲ။ ေမာင္နဲ႔တြဲရင္ ေပ်ာ္ရမယ္ထင္လို႔။ ကၽြန္မကို ၾကည့္ပါ ေမာင္။ အရည္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ကၽြန္မမ်က္လံုးေတြထဲမွာ အိေၿႏၵအက်ိဳးအပဲ့ေတြ ၀ိုင္းစက္လို႔။ လက္ဖ၀ါးႏွစ္ခုၾကား ေခၽြးစက္ေတြမွာ ဆြဲအားတစ္ခုခုရွိေနသလား။ ကၽြန္မ ကို ခဏ လႊတ္ၿပီး ကၽြန္မ ေမးတာကို ေၿဖပါ ေမာင္။ ကၽြန္မ ကို ခ်စ္လား ။ မညာပါနဲ႔ ေမာင္ရယ္။ ကၽြန္မ ကို ေမာင္မခ်စ္ပါဘူး။ ဒါ ကၽြန္မ ရဲ႔ အတၱအခၽြန္အတက္ေတြေပါ့။ ေမာင့္ အတၱလိုေတာ့ အသြားမွန္သမွ် မထက္ရွတာ ေသခ်ာတယ္ ေမာင္။ ကၽြန္မ ကို အထိခိုက္ဆံုးေပါ့။ ကၽြန္မ အဲဒီလိုလည္း မထင္ရက္ၿပန္ပါဘူး ေမာင္။. ေမာင့္အတၱက ေမာင့္လို ၊ ကၽြန္မ အတၱက ကၽြန္မ လို။ ဟုတ္လား ေမာင္။ အရပ္နိမ့္နိမ့္ ကၽြန္မ ကို ငဲ့ၾကည့္ပါဦး။ လူအုပ္ထဲတိုးေ၀ွ႔ေနဖို႔ ကိုယ္တိုင္းမွမလိုတာ ေမာင္။ ကၽြန္မ ကလည္း အေနာက္တိုင္းယဥ္ေက်းမႈ ကို မွ ထိကိုင္ေစ်းဆစ္ၾကည့္ခ်င္တယ္။


     ေမာင္ က အထက္တန္းေက်ာင္းမွာကတည္းက ရည္းစားထားခဲ့ဖူးတယ္ဆို။ ကၽြန္မ ေမးခြန္းေတြ ေမာင့္လက္ထဲ ထည့္တာ သိပ္မ်ားသြားသလား။ ေမာင့္အတြက္ မထူးဆန္းေပမဲ့ ကၽြန္မ က အခုမွ ဓာတ္ခဲြခန္းထဲ၀င္ဖူးတဲ့ ပထမႏွစ္ေက်ာင္းသူ။ မထံုတက္ေတးပါ။သူနဲ႔ ကၽြန္မ ဘာကြာသလဲ။ “တင္ဇာ(သဥၨာ)“နဲ႔ကၽြန္မ။ အခုမွစေတြ႔ဖူးတဲ့သူကိုနာမည္တလြဲေခၚတာ လူမုန္းမ်ားဖို႔ၿဖစ္ႏိုင္ေခ်အမ်ားဆံုးတဲ့။ ကၽြန္မ ကို မမုန္းပါနဲ႔။ ေမာင္ သူ႔နာမည္ ကို ဂါထာတစ္ခုလို ရြတ္ခဲ့မွာေပါ့ ေမာင့္ဒဏ္ရာ ေမာင္ကုဖို႔။ သိပ္နာသလားေမာင္။ ကၽြန္မ ေတာ့ ေမာင့္လိုမၿဖစ္ခ်င္ဘူး။ ေမာင့္နာမည္ ကိုေတာ့ ကၽြန္မ သိပ္ရြတ္ရဲတာေပါ့။ အခ်စ္ဆိုတာ ဘာလဲေမာင္။ ကၽြန္မ အသက္အရြယ္ေၾကာင့္ အဲဒါ ကို စမ္းသံုးၾကည့္တာ။ ကစားကြင္းတစ္ခုထက္ ရႈပ္ေထြးေနတယ္ ေမာင္။ ကလပ္ကမီးေရာင္ေတြထက္ ပိုနက္နဲေနတယ္။ ကၽြန္မတို႔တြဲကလို႔ၿဖစ္ပါ့မလား ေမာင္။ ကၽြန္မတို႔အခ်ိဳးအဆစ္မွာ လြတ္လပ္ၿခင္းရဲ႔ ကကြက္ ဘယ္ႏွမ်ိဳးပါမလဲ။ ကၽြန္မ စၿပီး ေမာင့္ကို သစၥာမေဖာက္ဘူး ေမာင္။ သူ ဘယ္မွာလဲ …ေမာင္သိလား။ ေဆာရီး ေမာင္ ။ ကၽြန္မ က ေမာင့္ကို နာက်င္ေစမွာမဟုတ္ဘူး။ ေမာင့္ခြက္ထဲက စိတ္မေကာင္းစရာ ယဇ္ရည္ေတြ ကၽြန္မခြက္ထဲကိုထည့္ပါ။ ကၽြန္မ ေသာက္ႏိုင္ပါေသးတယ္ ေမာင္။


               ေမာင္နဲ႔ ကၽြန္မ ေတြ႔မယ္ဆိုရင္ ကၽြန္မ က ေမာင့္ဆီကိုလာရတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေမာင့္သူငယ္ခ်င္းေတြ ကို တစ္ေယာက္စီ လိုက္ၾကည့္ၿပီး ၿပံဳးၿပ။ ကၽြန္မ အေနခက္တယ္ ေမာင္။ ရွိရွိသမွ် ရက္ပ္သီခ်င္းေတြရဲ႔ စာသားသာရြတ္ပစ္လိုက္ခ်င္တယ္။ ေကာ္ဖီမၾကိဳက္တဲ့ ကၽြန္မ ကို ေမာင္ မွတ္ထားေပးပါ။ တူးတူးခါးခါး ၿဖစ္ေစမွာေလ ကၽြန္မႏႈတ္ခမ္းေတြ ကို ။ စေတာ္ဘယ္ရီနံ႔နဲ႔ ၿပန္ေဆးေၾကာရမယ့္အစား ေကာ္ဖီ ကို ကၽြန္မ ၿငင္းပါရေစ ေမာင္။ ေမာင္ ကၽြန္မ ႏႈတ္ခမ္း ကို မနမ္းခဲ့ဘူးေနာ္။ ေမာင့္အေၿပာအရဆို မလိုပါဘူး။ ဟုတ္တယ္ေမာင္။ စီးကရက္အခိုးအေငြ႔ေတြမွာ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို သ၀န္တိုေစႏိုင္တဲ့ အာနိသင္တစ္မ်ိဳးပါ၀င္သလား။ ဒါမွမဟုတ္ ေဆးလိပ္ေသာက္ေနရတာကိုက ေမာင့္၀ါသနာလား။ ေမာင့္ စီးကရက္ဗူးခြံထဲမွာ ကၽြန္မ မေနခ်င္ဘူး ေမာင္။ ကၽြန္မရဲ႔ သတို႔သမီး ၀တ္စံု အၿဖစ္ေနပါလား ေမာင္။ ကၽြန္မၿပန္ရင္လည္း ေမာင္လိုက္မပို႔ဘူးေနာ္။ ကားေပၚေတာ့တင္ေပးပါရဲ႔။ အမ်ားသံုးကားဆိုတာကို ေမာင့္ေလာက္ေတာ့ ဘယ္ရင္းႏွီးပါ့မလဲ။ ကၽြန္မ က ပလာဇာေရာက္ရင္ ၿဖစ္သလိုပစ္တင္ရတဲ့ အ၀တ္ထုပ္လား ေမာင္။ ကၽြန္မေၾကာင့္ ၀န္ေလးေနသလား။ ကၽြန္မ ၿမည္းေတြ ကို ၿမင္ဖူးသားပဲ။ တာ၀န္လို႔ ဒါမွမဟုတ္ ၀တၱရားလို႔ ကၽြန္မ ကို မွားမေခၚမိေစနဲ႔ ေမာင္။ ကၽြန္မ မၾကိဳက္ဘူး။ အရပ္နိမ့္နိမ့္ ကၽြန္မ က ဒုကၡ ကို ေပမမွီ ေဒါက္မမွီပါ ေမာင္။ ကၽြန္မ … ေမာင္တို႔ သဃၤန္းကၽြန္း ကို “ ေ၀ “တို႔နဲ႔ ခင္မွ ေရာက္ဖူးတာပါ။ ရႊံ႔ထေနတဲ့ လမ္းေတြ ကို ကၽြန္မ ရြံတယ္။ ေမာင္နဲ႔ေတာ့ ဆန္႔က်င္ဘက္ေပါ့။ ၄၉ နဲ႔ ကၽြန္မ တစ္ခံုတည္းမစီးခ်င္ဘူး ေမာင္။ ရန္ကုန္သူေတာ့ ရန္ကုန္သူေပါ့ ေမာင္ရယ္ ... ကၽြန္မ ရန္ကုန္မိုးကို ေၾကာက္တယ္။ ရႈေဆးတစ္ေတာင့္ ၊ အားနည္းခ်က္အၿပည့္ နဲ႔ ကၽြန္မ ကို ေမာင္ဘာလို႔ ခ်စ္သလဲ။ ကၽြန္မ ေမာင့္ဆီကို လာတုန္းကအတိုင္း တစ္ေယာက္တည္းၿပန္ရဦးမွာမဟုတ္လား။ တကၠစီ သမားေတြကို ကၽြန္မ မယံုဘူး။ ကၽြန္မ ေၾကာက္တတ္လာသလိုပဲ ေမာင္။ အေၾကာက္တရားေတြ ကို ေမာင့္လက္ဖ၀ါးေတြနဲ႔ကိုင္ေၿမွာက္ၿပီး ေ၀ွ႔ရမ္းႏႈတ္ဆက္ခ်င္တယ္။ ေက်ာင္းမွာေတြ႔မယ္ … ေမာင္။


               ေမာင္ ကၽြန္မ ကို တကယ္မခ်စ္ဘူးလို႔ ကၽြန္မ ထင္တာ မွားသလား။ ကၽြန္မ မသိေအာင္ ထည့္ေပးလိုက္တ့ဲ ေႏြးေထြးမႈ “ကားခေရာပါရဲ႔လား“ဆိုတာေလ။ ေမးစရာရွားလို႔ ေမာင္ရယ္။ တစ္ေန႔လုပ္မွတစ္ေန႔စားရတဲ့ လူေတြ ကို ကၽြန္မ ခင္ပါတယ္။ ဒါ ေမာင္ေၿပာသင့္တဲ့စကားမဟုတ္ဘူးေနာ္။ ကၽြန္မ ဂီတ နဲ႔ ေမာင့္ ဂီတ တစ္ထပ္တည္းက်စရာမလိုပါဘူး။ သူ႔ ကို ေမာင္အရမ္းခ်စ္ခ့ဲသတဲ့။ ေမာင့္ ဒရမ္မာတစ္ပုဒ္ ကို “ ေရႊ “ က ကၽြန္မ ကို ေၿပာၿပတယ္။ သူ႔ကို ကၽြန္မ လို မဆက္ဆံဘူးမဟုတ္လား။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္မ က သူမဟုတ္ဘူးေမာင္။ ေမာင္နဲ႔ကၽြန္မ ေခါက္ခ်ိဳးညီစရာမလိုသလို ပလက္ေဖာင္း အလည္ က သစ္ပင္တန္းေတြလို တိတိရိရိ ။ ကၽြန္မ ကို ပံုေလာင္းစရာမလိုဘူးေမာင္။ အဲ့ဒီလို မလုပ္တဲ့အတြက္ေတာ့ ေမာင့္ ကို ကၽြန္မ ေက်းဇူးတင္တယ္။ မလိုတဲ့ စကားေတြေၿပာမိၿပန္ၿပီေမာင္။

              ေမာင္နဲ႔ ကၽြန္မ ပထမဦးဆံုး ရန္ၿဖစ္ဖူးတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ ပဲ ကၽြန္မတို႔ လမ္းခြဲခဲ့ၾကတယ္။ ကၽြန္မတို႔ဘာလို႔ရန္ၿဖစ္တယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း။ ေမာင္သိလား။ ကၽြန္မ မွစိတ္မေကာက္ရင္ မာနဆိုတာ အသံထြက္မွန္ေလာက္ေတာ့မယ္ မထင္ဘူး ။ နားလည္ဖို႔ ေၿပာတာ ေမာင္ေနာ္။ နားမလည္တာလည္း ေမာင္ပဲ။ ကၽြန္မ လက္သည္းေတြ ေမာင့္အေရာင္ဆိုးၿပီး မိန္းမဆန္ဆန္ ယၾတာေခ်တယ္။ မ်က္ရည္ဆိုတာ အိပ္ေဇာပိုက္ကထြက္တဲ့ မီးခိုးပဲ ေမာင္။ ေသခ်ာတာ အဲ့ဒီေန႔က ကၽြန္မ ဘာမွမၿမင္တာပဲ။ လံုေလာက္တဲ့ အလင္းေရာင္နဲ႔ ညေနခင္းလည္းရွိပါရဲ႔။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြ ထူၿပစ္လာတယ္။ ကၽြန္မ ေမာင့္ကို ေတြ႔ခ်င္တယ္။ မနက္အေစာၾကီး ေခါင္းေလွ်ာ္လို႔ အဆူခံရေသးတယ္။ ကၽြန္မမွာ ပါလာသမွ် သိကၡဟာ ေမာင့္ဆီေရာက္ခါနီးမွ လဲလိုက္ရတဲ့ ကားတာယာပဲေမာင္။ တကၠစီဦးေလးၾကီး က ကၽြန္မ ကို ခဏခဏၾကည့္တယ္။ သူ ကၽြန္မ ကို အားနာေနတာထက္ပိုေနတယ္ ေမာင္။ ကိစၥမရွိပါဘူးေမာင္။ ကၽြန္မ ေမာင့္အတြက္ သည္းခံရမယ္။ ေမာင္ ကၽြန္မ ကို ႏွင္းေတြမိုးၿပီး လိုက္ပို႔မွာ။ ကၽြန္မ ပို႔စ္ကဒ္ကို ေမာင္ က အက္ကြဲေစခဲ့တာ။ ကၽြန္မ အတြက္လား ေမာင့္စက္ဘီးကယ္ရီခံုေနာက္က ေပါက္ကြဲဖို႔တာစူေနတဲ့ မတန္တဆ Weedေတြ။ကၽြန္မ ကို ရင္ဖြင့္ပါေမာင္။ သူတို႔ကိုလႊင္ပစ္ပါ။ဟုတ္တယ္။ကၽြန္မ က ေတာ့ ရင္ဖြင့္ခဲ့တယ္။“ကၽြန္မဆိီမလာနဲ႔ေတာ့“။ ကၽြန္မ ကို ၿပန္ခြင့္ၿပဳပါဦး ေမာင္။ ေမာင့္ဘ၀ ကို မီးၿပင္းၿပင္းၿမိွက္ရင္း က်န္ခဲ့ေပါ့။ အဓိပၸာယ္ေကာက္လြဲခဲ့တဲ့ ေမာင္ က စက္ဘီး ကို မတ္တပ္ရပ္စီးရင္း ေပါ့ေပါ့းပါးပါး။ ခ်ိန္းၾကိဳးေတြၾကားမွာ ကၽြန္မနဲ႔ကၽြန္မရဲ႔  အၿမင္အာရံုသာ ေလးေလးပင္ပင္ ေၾကညက္လို႔။

              သူငယ္ခ်င္းေတြကို ကၽြန္မ ဘယ္လိုေၿဖလိုက္ရမလဲ ေမာင္။ “ ေမာင္ လိုက္မပို႔လို႔ “လို႔။ အဲဒီလိုလား ေမာင္။ “ဘာမွမဟုတ္ဘူး“ တြင္တြင္ခါရမ္းေနတဲ့ ကၽြန္မ က လြန္သတဲ့။ ကၽြန္မ က ေမာင့္မ်က္လံုးေတြရဲ႔ အနီေရာင္ေထာင့္စြန္း။ ကၽြန္မ ဖိနပ္ကိုင္ေပးခဲ့တဲ့ေမာင့္ကို သူတို႔က ေတာင္းပန္လိုက္ပါတဲ့။ ကၽြန္မလြယ္ထားတဲ့ အရွက္တရား ၊ ကၽြန္မ မလြယ္ထားတဲ့ သဲကိုးၿဖာေတြ ပစ္ခ်။ ေမာင့္ ကို ကၽြန္မ ေတာင္းပန္ခဲ့တယ္ေနာ္။ ေမာင့္ကို ကၽြန္မ ဆြဲလားရမ္းလားကိုေတာင္းပန္ခဲ့တယ္။ သူတို႔ပေယာဂမပါဘဲ ။ ေမာင့္အတြက္ ကၽြန္မ က အရွက္တရား မလံု႔တလံုေလးပါ ေမာင္။ အေအးေသာက္တဲ့ပိုက္ေလးပါ။ ကန္တင္းၾကီးတစ္ခုလံုး ၿမဳပ္သြားေအာင္ ႏွစ္ပစ္ခဲ့တဲ့ကၽြန္မ ပါ ေမာင္ ။ ကၽြန္မ မလြန္ဘူးေမာင္။ အဆံုးသတ္စာတန္းတစ္ေၾကာင္း ကို တၿဖည္းၿဖည္း တိုး၀င္ေပ်ာက္ကြယ္ရင္း တစ္ေယာက္တစ္ကြဲစီ ထိုးခဲ့ၾက။ မ်က္ရည္ဆုိတာ အေကာင္းဆံုးလက္နက္ မဟုတ္မွန္း။ ကၽြန္မသိလိုက္တယ္။

              အခ်ိန္ကာလတစ္ခုအတြက္ ေမာင့္ ကို ကၽြန္မ နာမည္ေပးခဲ့ၿပန္တယ္။ ရူးသြပ္ၿခင္း ကို “ ေမာင္ “လို႔။ ကၽြန္မ လက္ဖ၀ါးတစ္ဖက္မွာ ေမာင့္လက္ေဗြရာေတြ အၿပည့္နဲ႔။ ဒါ သူ ေမာင့္ကိုေပးခဲ့တဲ့ သူလက္ေဗြရာေတြလားေမာင္။ အခ်စ္ေတြ သံေယာဇဥ္ေတြ ကၽြန္မမသိဘူး ေမာင္။ ဖြင့္ဆုိခ်က္ေတြ ကို Greenday – Kill The DJ (ကၽြန္မနဲ႔ေတြ႔ရင္ ေမာင္ဖြင့္ေနက်) သီခ်င္းလို မုန္းတယ္။ ေမာင့္ ေက်ာင္းနဲ႔ ကၽြန္မ ေက်ာင္း ၊ ၿမိဳ႔တြင္းနဲ႔ၿမိဳ႔ၿပင္။ ေမာင့္ကို ကၽြန္မ ေမွ်ာ္မေနခဲ့ဘူး။ ယံုလိုက္ေမာင္။ အက္ဆစ္ဟာအက္ဆစ္ပဲ။ အၿပင္း ေတြ အေပ်ာ့ ေတြ ကို အေရၿပားေတြ ခံစားလိမ့္မယ္။ အခု ကၽြန္မ အေမး၀ါက်ေတြကို ကၽြန္မ လို ခ်စ္တယ္။ ေမာင့္လိုမဟုတ္ဘူးေနာ္။

             ဟိုမ်က္မွန္နဲ႔ေကာင္မေလး ကို လိုက္တဲ့ တစ္ေယာက္ေလ။ ကၽြန္မ ကို စာလာေပးတယ္။ ပန္းႏုေရာင္ ခၽြဲသံ နဲ႔ ပိတ္ထားတဲ့ စာတစ္အိတ္ပါ ေမာင္ရယ္။ ဟိုေကာင္ေတြတားတာ မရဘူးတဲ့။ ကၽြန္မတို႔အေၾကာင္း သူသိရက္သားနဲ႔။ ေမာင္ သာ ကၽြန္မ အနားမွာရိွေနရင္ သူေပးမွာမဟုတ္ဘူး။ ေပးရဲမွာ မဟုတ္ဘူးေမာင္။ ဟုတ္သားပဲ သူ ၊ ကၽြန္မတို႔အေၾကာင္း ကို သိေနတာပဲ။ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္အတြက္ ေမာင္ ဘယ္ေဘာက္ ထိခိုက္ရွနာခဲ့ဖူးလဲ။ ေမာင္ ေၿပာေနက် ခံစားမႈ၀ါဒီတစ္ေယာက္ ကို ကၽြန္မ မၿမင္ဖူးေပမဲ့ ကၽြန္မ ေလ ေမာင့္ ပင္ပန္းမႈေတြ ခပ္ေသာ့ေသာ့ေရးထားတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ကို အရသာခံဖတ္မိခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေမာင့္ကိုပါ တစ္ဆက္တည္း။ ထားလိုက္ပါ ေမာင္။ ကၽြန္မ ကို ထားလိုက္ပါ။ ကၽြန္မ ဆံပင္နဲ႔ စကတ္ကို တိုပစ္လိုက္တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကုိ အဆံုးစီရင္ၿခင္း မဟုတ္ဘူးေမာင္။ ေမာင္ အခုဘာလုပ္ေနလဲ။“ ေ၀ “ ကၽြန္မဆီကို ေမာင့္ကိုယ္ပြား သယ္လာတယ္။ အကၡရာေတြ ထိုးထုိးေထာင္ေထာင္ နဲ႔ ေမာင့္လက္ေရး။ ကၽြန္မ ကို ေတာင္းပန္စရာမလိုပါဘူးေမာင္။ ေမာင္ စာေမးပြဲက်တာ ကၽြန္မေၾကာင့္။ ဟုတ္လား။ ေမာင့္အခ်ိန္ေတြ ကို ေမာက္စ္ေတြ က လိႈက္စားခဲ့တာမဟုတ္လား။ Dota  က ကၽြန္မေလာက္မွ မလွတာေမာင္ရယ္။ အေ၀းကလာေနတဲ့ ကၽြန္မ ကို ေမာင္ မႈန္၀ါး၀ါးၿမင္ေစတာသူ႔ေၾကာင့္။ ကၽြန္မ မွာ သႏၲာေရာင္ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံုရွိတယ္။ သူ႔ကိုေလွ်ာ႔ပါ။ ကၽြန္မ ကိုတိုးပါ။ ဒီေန႔ဆိုတဲ့ ရက္စြဲေလး ကၽြန္မ ပံုမပ်က္သိမ္းထားလိုက္မယ္။ ကၽြန္မ ဗိုက္ဆာၿပီ ေမာင္ ။ ကန္တင္းသြားရေအာင္။

              ေမာင္ က အခုလည္း ဒီအတိုင္း ၊ အရင္ကလည္း ဒီအတိုင္း။ ကၽြန္မ ေက်ာင္းကို လာတာ ကၽြန္မ ဆီကိုေပါ့။ ဟုတ္လားေမာင္။ ေမာင့္မ်က္လံုးေတြ ကို ကၽြန္မ လက္ထိပ္မခတ္ရက္ဘူး။ ေခါင္းစဥ္ကြဲေတြကို ကၽြန္မ မယံုဘူး။ ေမာင့္ထက္ ကၽြန္မ အလွၾကိဳက္တာ ေမာင္သိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္မ ကို ေမာင့္ အထူးၿပဳဘာသာရပ္အၿဖစ္ ဒီတစ္ေခါက္ သတ္မွတ္ေပးပါ။ အေဆာင္ေရွ႔ က ၿဖတ္ေလွ်ာက္သြားတဲ့ ခပ္ကိုင္းကိုင္းလြယ္အိတ္ေလး ေမာင့္ကို ကၽြန္မေရာ ခ်ိဳပါ ၿမင္တယ္။ ကၽြန္မ ကို မၿမင္တဲ့ ေမာင့္ ကို ခ်ိဳက လွမ္းမေခၚဘူးလားတဲ့။ ေမာင္ က ကၽြန္မ ကို ၾကားမတဲ့လား။ ကၽြန္မ ခ်ိဳ႔ခ်ိဳ႔တဲ့ဲတဲ့ၿပံဳးလိုက္မိသလားမသိဘူး ေမာင္။ ကၽြန္မဆီေမာင္လာတာမွမဟုတ္တာ။ ေမာင္နဲ႔ ကၽြန္မ က ဘာေတြလဲ။ ဧည့္သည္ေတြလို႔ေတာ့ မေၿဖနဲ႔ ေမာင္။ ေမာင္နဲ႔ ေလွ်ာက္လည္ခ်င္ေနတဲ့ ေနရာေတြမွအမ်ားၾကီး။ စိတ္ေကာက္ေနတဲ့ ကၽြန္မ ကို ေခ်ာ့ေစခ်င္တယ္။ ေမာင္နဲ႔ကၽြန္မၾကားကေလထုမွ တတိယကမာၻစစ္ရဲ႔ အေငြ႔အသက္ေတြ။ ကၽြန္မတို႔မေတြ႔ၿဖစ္တ့ဲ စာသင္ႏွစ္တစ္ႏွစ္အတြင္း ကၽြန္မေၿပာင္းလဲသြားခဲ့ၿပီ။ ကၽြန္မ လက္ကိုတြဲ ၊ ေက်ာင္းပတ္လမ္းမွာ ကၽြန္မ ကို သံုးသပ္ပါဦး ေမာင္။ ကၽြန္မ မလိမ္တတ္ေပမဲ့ မပြင့္လင္းေတာ့ဘူး။ေမာင့္စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ မ်က္လံုးေၾကာင္ေၾကာင္ နဲ႔ တစ္ညလံုးေမွာင္ခဲ့ဖူးတယ္။ “ေမာင္ ကလြဲရင္ မင္းကို ဘယ္သူမွမခ်စ္ပါဘူး“ ကို ကၽြန္မ သဒၵါနည္းနဲ႔ၾကည့္မိတယ္ ေမာင္။ ေမာင္ မွားတာေပါ့။ ေမာင္ သိပ္ကိုမွားတယ္။ တကယ္ဆို ေမာင့္အမွား အတြက္ သားေကာင္ရလာတဲ့ မုဆိုးလက္သင္ေလးတစ္ေယာက္လို ကၽြန္မေပ်ာ္ေနရမွာ။ ကၽြန္မ ကို္ယ္ ကၽြန္မ မင္နီအတားခံလိုက္ရတာကို သြားေတြ႔တယ္ ေမာင္။ ေမာင့္ေၾကာင့္သာ အၿခားသူေတြကို ကၽြန္မမၿမင္ခဲ့မိတာ။ ကၽြန္မ ကို ေမာင့္ထက္ သူတို႔ပိုဂရုစိုက္ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္မ ကို သံသယေတြ မ်က္စိမွိတ္ၿပတာကို မၾကိဳက္ဘူး။

              အရွည္ၿမန္တဲ့ ကၽြန္မ ဆံပင္ေတြ ကို ကၽြန္မ မုန္းလာတယ္။ ကၽြန္မ ကို လိုက္ပို႔မယ့္သူ ၊ ေလွ်ာက္လည္မယ့္သူ ၊ ဖုန္းဆက္မယ့္သူ ေတြ ရွိေနၿပီ ေမာင္။ ကၽြန္မ ေၿပာခဲ့တဲ့ အၿခားသူေတြ ဟာ အခုအခ်ိန္မွာ အၿခားသူေတြ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။သူတို႔က ကၽြန္မ ကို ေမးတယ္။ ကၽြန္မ ၿပန္ရင္ လိုက္ပို႔မယ္သူရွိလားတဲ့။ ကၽြန္မအတြက္ ကားေတြ ပိုက္ဆံေတြ မလိုဘူး။ လိုက္ပို႔မယ့္သူပဲ ေမာင္ ၊ ကၽြန္မ လိုတာ။ ေမာင့္ကိုပဲလိုတာ။ ဒီလိုေၿဖလိုက္တယ္ ေမာင္။ “အရင္ကလည္းမရွိဘူး ၊ အခုလည္းမရွိဘူး“။ ကၽြန္မ ေၿဖတာမွားရင္မွားတယ္ေၿပာ ေမာင္။ေမာင့္ေနရာကို အစားထုိးသလိုၿဖစ္သြားသလား။ ကၽြန္မ အစားထိုးခံရတဲ့ အဂၤ ါေတြ ကို မုန္းတယ္။ ေမာင္ က ေမာင္နဲ႔ သိတဲ့လူေတြ ကၽြန္မနဲ႔တြဲၿမင္မွာကို ေၾကာက္တယ္။ သူတို႔က်ေတာ့ ကၽြန္မ ကို သူတို႔မိဘေတြနဲ႔ ေတြ႔ေစခ်င္တယ္တဲ့။ ေမာင္ က အရမ္းၾကီးေတာ့ မဆိုးပါဘူး။ ေမာင့္အေမ ကိုေတာ့ ေမာင္ခ်စ္သားပဲ။ ေမာင္ စာေသခ်ာလုပ္ပါေနာ္။ ေမာင့္အတိတ္ေတြ ကၽြန္မေရွ႔ၿဖန္႔ခင္းၿပတဲ့အခါ ကၽြန္မ မွာ ေပ်ာ္ရမလို ၊ မေပ်ာ္ရမလို။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ေမာင္ ဟာ ေမာင္နဲ႔မတူေတာ့ဘူးဆိုတာ ေမာင္သိလား။ ကၽြန္မ အေမာေတြ ကို ကၽြန္မ ပါးစပ္ဖ်ားမွာ ဘယ္လိုေဖ်ာက္လဲ ေမာင့္ကို ေၿပာၿပမယ္။ ကၽြန္မ နဲ႔ အၿခားသူေတြအေၾကာင္း ေမာင့္ကို ဘာမွမေၿပာင္းဘဲ ေၿပာေတာ့ ေမာင္ ကၽြန္မ ကို စိတ္တိုတယ္ေနာ္။ ဟုတ္တယ္ ေမာင္ ကၽြန္မ က ေမာင့္ကိုပဲ လိုခ်င္တာ။ ၿပီးေတာ့ ေမာင့္ ကို မသိေစခ်င္ခဲ့ဘူး။ ဒါ ကၽြန္မ ရဲ႔ ဒုတိယ ပို႔စ္ကဒ္ေပ့ါ ေမာင္။

              ႏွင္းေတြ အရမ္းရြာေနတယ္ေမာင္။ ကၽြန္မ စာေရးတာကို ခဏေနရင္ရပ္ရေတာ့မယ္။ ႏွင္းေတြအရမ္းရြာေနခဲ့တယ္ေမာင္။ ေမာင့္ စီးကရက္နံ႔ေတြ က ကၽြန္မ ကို စြန္းေပလို႔။ ေမာင္ ကၽြန္မ ကို ရွက္ခြင့္ေလးေတာ့ၿပဳသင့္ပါတယ္။ ေမာင္ေမးခဲ့တဲ့ ေမးခြန္း ကၽြန္မ ေမာင့္ကို ၿပန္ေမးခဲ့တယ္ေနာ္။ “ခ်စ္သူေတြဘာလို႔လက္ထပ္ၾကလဲ“။ ကၽြန္မ အေၿဖ “အခ်ိန္အၾကာၾကီး အတူတူေနခ်င္လို႔“ ကို ေမာင္ မွတ္မိစရာမလိုဘူးေနာ္။ ကၽြန္မ အခု အခ်ိန္ရတိုင္း စာဖတ္တယ္။  အကယ္ရ်ွ္ ဒါဟာ သစၥာစကားတစ္ခြန္းရဲ႔ ၿမစ္ဖ်ားဆို ေမာင့္ကဗ်ာေတြ ကၽြန္မ ဖတ္ရပါတယ္ ။ ကၽြန္မ ၾကိဳက္ရပါတယ္ ။ေမာင့္ကိုလည္းေတြ႔ရပါတယ္။

              ဒီစာေလးဟာ ေမာင္ဖတ္ၿပီးခဲ့သမွ် မင္တစ္စက္ရဲ႔ ေၿခရာပါမက်န္ ေပ်ာက္ဆံုးကုန္ေတာ့မွာ (အေပၚကကၽြန္မေရးခဲ့တဲ့ စာေတြကုိ ၿပန္မၾကည့္ဘူးေတာ့လို႔ ကၽြန္မ ေတာင္းခဲတဲ့ ကတိတစ္ခု ေပးပါ … ေမာင္)


 “  မင္း က
ကတိေတြတင္ၿပီး ရြက္လႊင္ခဲ့တဲ့
သေဘၤာတစ္စင္း
မဟုတ္ေတာ့
ငါ့ ခရုလက္ခုပ္မႈတ္လိုက္တိုင္း
သဲေသာင္တစ္ေကာင္ရဲ႔ ပြန္းပဲ့ရာေတြ
ဆားနံ႔သင္းတဲ့လြတ္လပ္ၿခင္း
ဘယ္ကမ္းကိုမွမကပ္ေတာ့ဘူး
ေက်ာက္ဆူးတို႔ရဲ႔ခံႏိုင္ရည္
ငါ့ ၀မး္ဗိုက္မွာရစ္ပတ္
ငါ့ ဘ၀ဆိုေတာ့လည္း
ငါ့ ဥပေဒေပါ့
ခ်စ္ၿခင္းနဲ႔ မင္း
ၿပီးေတာ့ ေမတၱာ
လံုေလာက္ခဲ့ပါၿပီ။ ။
          -ေကာက္ေကြ႔-“



ေမာင့္ကဗ်ာပါေမာင္ ။ ကၽြန္မ စာကိုဒီမွာတင္ ရပ္ရေတာ့မယ္။ ။

                                                                              ေမာင့္ရဲ႔
                                                                             ခ်စ္သူငယ္ခ်င္း
                                                                                “ယိမ္း“





             



| ေကာက္ေကြ႔