သုိ႔ . . . ကမၻာႀကီး နာက်င္စြာနဲ႔ ဒီကဗ်ာကုိ ေရးလုိက္တယ္။ (ေမာင္မင္းစုိး)

လွပတဲ့ေႏွာင္ဖဲြ႕မႈေတြနဲ႔ ေလွာင္အိ္မ္ႀကီးက စကားေျပာတယ္
ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ ခင္းက်င္းထားတဲ့ ရုပ္၀တၳဳေတြဟာ ဘ၀ရဲ႕ေလာင္စာေတြပါ
အသြင္သ႑ာန္ေတြရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က မ်က္ရည္စီးေၾကာင္းက ေခ်ာင္းေပါက္ေတာ့မယ္
ေမတၱာစစ္ေတြ ၾကင္နာမႈေတြ စာနာမႈေတြ နားလည္မႈေတြ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြ ခြင့္လႊတ္မႈေတြ
သည္းခံမႈေတြ ညွာတာမႈေတြ တရားမွ်တမႈေတြ ေပးလုိက္ပါ
ထည္၀ါမႈေတြနဲ႔ ခ်ည္ေႏွာင္မထားလုိက္ပါနဲ႔
ညစဥ္ ေျခာက္လွန္႔လုိ႔ ေသြးပ်က္ဖြယ္ေတြနဲ႔ အိပ္ေရးပ်က္ခဲ့ရတဲ့ ေ၀ဒနာေတြ
ဆက္သြယ္မႈ ျပင္ပက တုန္႔ျပန္မႈမရွိတဲ့ ပေယာဂေတြ
ေျခလွမ္းတုိင္းမွာ ခြာမရေအာင္ ပူးကပ္ေနတဲ့ တားျမစ္မႈေတြ
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း အလင္းတန္းေလးေတာင္ ျဖာက်မလာတဲ့ ၀ကၤပါစည္းေတြ

အၿပဳံးတစ္ခုအတြက္ ဟန္ေဆာင္မႈနဲ႔ တည္ေဆာက္ရတဲ့ နာက်င္ခံခက္ေတြ
တခစ္ခစ္ ရယ္ေမာသံေတြအတြက္ မက္ခဲ့ရတဲ့ အိပ္မက္ေတြနဲ႔
ဘ၀တစ္ခုလုံး ေမ်ာပါေနခဲ့တယ္။
တစ္စစီ က်ဳိးပဲ့ေနတဲ့ ႏွလုံးသားႏုႏုကုိ ျပန္ဆက္ေပးလုိက္ပါ
တစ္ခန္းလုံး ပူျပင္းေနတဲ့ အတြင္းအျပင္ မီးေတာက္ေတြကုိ ၿငိွမ္းသတ္ေပးလုိက္ပါ
အဆက္စပ္မဲ့ စီးေမ်ာေနတဲ့ စကားလုံးေတြကုိ ျပန္စုစည္းေပးလိုက္ပါ
အိပ္ယာေပၚ ယုိစီးေနတဲ့ မ်က္ရည္ေတြကုိ သုတ္သင္ေပးလုိက္ပါ
ဆာေလာင္ေနတဲ့ နာက်င္မႈ ေ၀ဒနာေတြကုိ ေျဖသိမ့္ေပးလုိက္ပါ
စူးနစ္၀င္ေနတဲ့ စိတ္ဒဏ္ရာေတြကုိ ႏုတ္ပယ္ေပးလုိက္ပါ
ကမၻာႀကီးေရ . . .
နာက်င္စြာနဲ႔ပဲ ဒီကဗ်ာကုိ ေရးလုိက္ပါတယ္။

ေမာင္မင္းစုိး
(၁၇ / ၄ / ၂၀၁၃)