“ရည္ရြယ္ရာကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုတ္ကိုင္ထားတဲ႕ သူေတြထဲ
ငါမပါဘူး ………..”
ေျပာရမယ္ ဆိုရင္ေတာ႕ သူဟာ သူမဟုတ္တဲ႕သူ။ တိတိက်က်ေျပာရရင္ သူဟာ သူမဟုတ္ေတာ႕တဲ႕သူ။ တစ္ခ်ိန္တုန္းက ဆို သူဟာ သူ စစ္စစ္ ျဖစ္ခဲ႕ဖူးတာေပါ႕။
တစ္ခုေသာ ညစာစားပြဲမွာ ခရင္းတစ္ခုကို သူကိုင္ရင္း ေမးခဲ႕ဖူးတယ္။
“မင္းတို႕ ငါတို႕ ဒီခရင္းကို ကိုင္ျပီး စားစရာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား စားခဲ႕ဖူးတယ္
မင္းတို႕ ဒီခရင္းမွာ အေခ်ာင္း ဘယ္ႏွစ္ေခ်ာင္းပါလဲ သိၾကလား”
အမွတ္တမဲ႕ သူ႕ေမးခြန္းေၾကာင့္ အားလံုး ေတြေ၀ခဲ႕ဖူးတယ္။ သူတို႕ စားေသာက္ၾကတဲ႕ ပြဲမွာ ဆရာ၀န္လည္း ပါတယ္။ အင္ဂ်င္နီယာလည္း ပါတယ္။ သိပၸံပညာရွင္လည္း ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ အခ်ိဳ႕လည္း ပါတယ္။ ေရွ႕ေန၊ တရားသူၾကီး၊ အဆိုေတာ္၊ သရုပ္ေဆာင္နဲ႕၊ ရုတ္စြ အဆံုး စားဖိုမွဴးတစ္ေယာက္ပါ ပါတယ္။ ဘယ္သူမွ မေျဖႏိုင္ခဲ႕ဘူး။
ခရင္း …..။ ငါတုိ႕ စားေနက် ခရင္းမွာ အေခ်ာင္း ဘယ္ႏွစ္ေခ်ာင္းပါတာလဲ..။ ဘယ္သူမွ မေျဖႏိုင္ခဲ႕ၾကဘူး။
သူဟာ ေမွာ္ဆန္ခဲ႕တယ္။ သူဟာ မ်က္လွည့္ ဆန္ခဲ႕တယ္။ သူဟာ သူ႕ဘာသာသူ ေနထိုင္ရင္း အဲဒီလို ျဖစ္လာတာ။ စီးကရက္ မီးခုိးေတြကို ၾကည့္ရင္း သူက ေျပာတယ္။
“မီးခိုးေတြကို အရည္ေပ်ာ္သြားေအာင္ ငါလုပ္ၾကည့္ခ်င္တယ္”
သူ႕ သူငယ္ခ်င္းက သူ႕စကားကို သေဘာတူပံု မရဘူး။
“မီးခိုးကို အရည္ေပ်ာ္ေအာင္လုပ္လို႕ရတယ္ ဆုိဦးေတာ႕
သူငယ္ခ်င္း …………. မင္းက စီးကရက္ရဲ႕ အရသာကို ျပန္ခံစားလို႕ ရပါ႕မလား”
အရာ၀တၳဳေတြဟာ ဖြဲ႕စည္းပံုေတြ ေျပာင္းလဲတိုင္း ဘာေၾကာင့္ ဂုဏ္သတၱိေတြ မတူေတာ႕တာလဲလို႕ သူက ေတြးေနခဲ႕တယ္။
“သူငယ္ခ်င္း ခုလို မိုးရြာေနမွ ငါ ျပန္စဥ္းစားမိတယ္
ငါမနက္ကတည္းက ထီးယူ သင့္ မယူသင့္ တြက္ခ်က္ေနခဲ႕တာ
ျဖစ္စဥ္အရ ဒီေန႕က မိုးမရြာ သင့္တဲ႕ေန႕ကြ”
သူ႕စကားဆံုးေတာ႕ တျခားတစ္ေယာက္က ျငင္းတယ္။ “မင္းက မိုးေလ၀ႆေတြကို ယံုလို႕လား” ဟု။ သူေတြေ၀ခဲ႕ဖူးတယ္။ သူဟာ သတင္းေပးခ်က္ေတြကို ယံုခဲ႕သူလား။ ဒါမွ မဟုတ္ သူဟာ ရာသီဥတုေတြအေပၚ အတြက္အခ်က္ ညံ႕ဖ်င္းခဲ႕သူလား။ သူ…မေရရာဘူး။ ခဏေနေတာ႕မွ သူက ျပန္ေျပာခဲ႕တယ္။
“သူငယ္ခ်င္း ….
ငါက စိတ္ခံစားမႈကို ငါ့ဘာသာ ျပဌာန္းစာအုပ္လုပ္တတ္တဲ႕ သူပါ
ဒီေန႕ ငါျပဌာန္းထားတာက ဒီေန႕ ငါ႕အတြက္ မိုးမရြာဘူးတဲ႕”
ဒီလိုနဲ႕ေပါ႕။ သူ ေသဆံုးခါနီး ေရာက္လာတယ္။ သူကေတာ႕ အရင္လိုပဲ။ မ်က္စိမွိတ္ျပီး စီးကရက္ကို မီးညွိလိုက္တယ္။ သူညွိမယ့္ စီးကရက္ အတိုအရွည္ကို သူသိေနသလိုမ်ိဳးေပါ႕။
“ခင္ဗ်ားကို ၾကည့္ရတာလည္း
ဘီယာဆိုင္တစ္ဆုိင္ ဆိုင္ပိတ္ခါနီး ခုံေတြ လိုက္သိမ္းေနသလိုမ်ိဳး
ဖယိုဖရဲ ႏိုင္လြန္းလွပါတယ္”
သူ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြက ၀ိုင္းေျပာေတာ႕ သူက မခိုးမခန္႕ အျပံဳးတစ္ခုနဲ႕ ဆန္႕ခနဲ ျပံဳးျပတယ္။
“မင္းတို႕ အားလံုး စဥ္းစားၾကည့္ကြာ”
သူ႕စကားၾကားေတာ႕ ေသခါနီး ေနာက္ဆံုးစကားေျပာတဲ႕ ေသြးရူးေသြးတန္းစကားလို အားလံုးက ၀ိုင္းလို႕ နားေထာင္ၾကတယ္။ သူက မေျပာသင့္တဲ႕ စကားကို ခ်င့္ခ်ိန္ျပီး ေျပာရသလိုမ်ိဳး တစ္လံုးခ်င္း ေျပာတယ္။
“ငါ့ဘ၀ အေျပာင္းအလဲေတြက အဂၤလိပ္လို "J" နဲ႕ တူေနတယ္”
သူ႕စကားၾကားေတာ႕ အားလံုးနားလည္ဟန္မတူ။ သူဟာ သူ၀တ္ထားတဲ႕ အေႏြးထည္ အိတ္ကပ္ထဲက ကေလးေတြ စာသင္တဲ႕ J ဆိုတဲ႕ အကၡရာပါတဲ႕ ကဒ္ တစ္ကဒ္ကို ထုတ္ျပတယ္။
“ဒါက J ေပါ႕ကြာ
ငါငယ္ငယ္ကေတာ႕ ေရွ႕ကို သြားခဲ႕တယ္ကြ
ဒါေပမယ့္ ဘာမွမထူးေတာ႕ဘူး ထင္ျပီး
ေအာက္ကို ဆင္းၾကည့္ခဲ႕တယ္
သူမ်ားေတြ အေပၚတက္ေနခ်ိန္မွာ ငါက ေအာက္ဆင္းၾကည့္ျပီး
ခုငါ့ဘ၀က အေပၚျပန္မတက္ႏိုင္ေတာ႕ဘူး
ဒီေတာ႕ ငါေနာက္ျပန္ဆုတ္လိုက္ေတာ႕မလို႕ စဥ္းစားေနတယ္”
သူ႕ကို ေနာက္ဆံုးေတြ႕တဲ႕ ေန႕က သူက ထီးတစ္ေခ်ာင္းယူလာတယ္။
“ဘာလဲ ဒီေန႕ မိုးရြာမယ္လို႕ ခံစားမႈနဲ႕ ျပဌာန္းထားလို႕လား”
သူ႕သူငယ္ခ်င္းက ေမးေတာ႕ သူက ဘာမွ ျပန္မေျပာဘဲ ခဏတာ ျငိမ္သက္ေနျပန္တယ္။ သူ႕သူငယ္ခ်င္းက သူေသာက္ဖို႕ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ေဖ်ာ္ေပးတယ္။ ေကာ္ဖီပန္းကန္ကို သူစိုက္ၾကည့္လို႕ သူက တိုးဖြဖြ ေျပာတယ္။
“ငါ ထီးယူလာတာ မိုးကာ ဖို႕ မဟုတ္ပါဘူးကြာ”
“ဒါဆို မင္းက ဘာကာဖို႕လဲ .. ေနပူမွာစိုးလို႕လား”
သူ႕သူငယ္ခ်င္းက ေမးေတာ႕ သူက ေကာ္ဖီတစ္ငံု ေသာက္ျပီး ေျပာတယ္။
“ငါ လမ္းေလွ်ာက္တုိင္း ငါ့အရိပ္က အျမဲလိုလို ကပ္ပါလာတယ္
ငါက သြားရေတာ႕မယ့္သူ … အဲဒီအရိပ္ကို ငါ ခုကတည္းက သံေယာဇဥ္ ျဖတ္ခ်င္လို႕
ခုဆို ဒီထီး ခပ္ၾကီးၾကီး ေစာင္းထားေတာ႕ ငါ့အရိပ္မျမင္ရေတာ႕ဘူး သူငယ္ခ်င္း
အဲဒီအစား ထီးတစ္ေခ်ာင္းရဲ႕ အရိပ္ပဲ ျမင္ရေတာ႕တယ္ေလ”
သူ ေသသြားျပီ။ သူေသသြားတာ ဘယ္သူမွေတာ႕ ေသေသခ်ာခ်ာ မသိခဲ႕ဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း သူ႕ကို စီးကရက္ေတြ အရမ္းေသာက္လို႕ ေသသြားတာလို႕ မွတ္ခ်က္ေပးခဲ႕ၾကတယ္။ သူကေတာ႕ ေသသြားခဲ႕ေလျပီ။ သူ႕သူငယ္ခ်င္းက သူမွာခဲ႕တဲ႕ အတိုင္း သူ႕အုတ္ဂူေပၚမွာ အဂၤလိပ္ အကၡရာ J ဆိုတဲ႕ စာလံုးကို ထီးတစ္ေခ်ာင္မိုးေနတဲ႕ ပံု ထြင္းေပးခဲ႕တယ္။ သူဟာ စီးကရက္မီးခုိးေတြကို အရည္ျပန္ေဖ်ာ္ျဖစ္ခဲ႕လား။ သူမေသခင္ သူေမးဖူးတဲ႕ ခရင္းတစ္ခုမွာ အေခ်ာင္း ဘယ္ႏွစ္ေခ်ာင္းပါလဲ ဆိုတာ သူကိုယ္တိုင္ေရာ သိသြားခဲ႕သလားဆိုတာေတာ႕ ေလာကရဲ႕ အေရးမၾကီးတဲ႕ မေသခ်ာမႈ တစ္ခုပါပဲ။
- ရင္ နင့္ ေအာင္ -
- ၂၄-၂-၂၀၁၃ -
No comments:
Post a Comment