ထိုေန႔က စေနေန႔ မဟုတ္ပါ ။ ကတၱရာလမ္း ခပ္မဲမဲေတြ ဆံုတာပါပဲ ။
တိတိက်က်ေျပာရရင္ လမ္းဆံု လမ္းခြတစ္ခု ၊ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ဆန္
သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြလဲ လြင့္၀ဲျပီးက်မလာသလို ဘယ္လို ပေရာဂ မ်ိဳးမွလဲ
မတားဆီးႏွိဳင္ေတာ့ဘူး ။ အေပါင္းအသင္းတစ္ခ်ိဳ႕နဲ႔ ညေနခင္းမွာ စကားလံုးေတြ
ခင္းေလွ်ာက္ေနတုန္း ။ အမွတ္မထင္ လူငယ့္ဘ၀နာက်င္မွဳ႕ေလးကို
လၻက္ရည္ဆိုင္ထဲမွာ ျပန္ရွာေတြ႔သည္။ ထမင္းလံုး တေစၦအေျခာက္ခံရသလိုပါပဲ
အျမင့္ၾကီးကေန အတြယ္အတာမဲ့ ဟင္းလင္းျပင္တြင္းနက္နက္ၾကီးထဲ ေအးစက္စက္အေတြ႕
ျပီးေျမာက္သြားတဲ့ ေမႊးညွင္းေတြၾကားက စိတ္အရသာ ။ တစ္ခ်ိဳ႕ကိစၥေတြက
ယုတၱိရွိေနဖို႔မွ မလိုပဲ မၾကည္ျဖဴ ။ နည္းပညာတိုးတက္မွဳ႕ဟာ ၀ဋ္နာ
ကံနာပဲျဖစ္လိမ့္မယ္ ။ ကိုယ္နဲ႔ ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္မွာ တိမ္ထူထပ္ပါေစ ။
မ်က္ေမွာက္ေခတ္
လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ့ အေရခြံဟာ ဖာရာ ခ်ဳပ္ရာ ဗရပြပဲ ။ ကိုယ္က
၂၀၀၆ ခုႏွစ္ကို ျပန္ေရာက္သြားသလို ခံစားမိခဲ့ ။ ႏုတ္ခမ္းေပၚမွာ ႏုတ္ေဗြရာက
ေရးေရးပဲ က်န္ေတာ့တယ္ ။ ေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ့ အေျပာင္းအလဲဟာ
က်ေနာ့္စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ လိုအပ္မွဳ႕လား ၊ မၾကည္ျဖဴ ၊ ဖက္ဖူးေရာင္ ၊ ဇ
င္မိုး ၊ သံုးခြျမိဳ႕ ၊ ၀၉-၄၂၅… ၊ လၻက္ရည္ဆိုင္ ယဥ္ေက်းမွဳ႕ ၊ ၁၉ - လမ္း ၊
မာက်ဴရီ မီးေရာင္မ်ား ၊ ည စသည္ျဖင့္ တစ္ခုခုလို႔ သတ္မွတ္ပစ္လိုက္ရင္ေရာ
အဆင္ေျပပါ့မလား ။ နာက်င္မွဳ႕အာရံုခံ နာဗ့္ေၾကာေလးေတြကိုေရာ
လက္သည္း၀ါ၀ါေလးေတြနဲ႔ ကုပ္ပစ္လိုက္မိသလား ။ ရိုးသားမွဳ႕ကလြဲရင္ ကိုယ့္မွာ
ဘာမွ မရွိပါဘူး အဲ့အတြက္ က်ေနာ့္ကို ဆူပါ ။ ဘံုစကားလံုးတစ္ခ်ိဳ႕ကို က်ေနာ္
မၾကည္ျဖဴအတြက္ မသံုးျဖစ္ခဲ့ဘူး ။ ဘာသာေဗဒရဲ့ အသိမ္ေမြ႕ဆံုး ကူးလူးမွဳ႕
စာသားခ်ည္းသက္သက္မကတဲ့ အေျခအေန စသည္ျဖင့္ေပါ့ ။ ဖန္သားျပင္ေပၚတြင္ ရုပ္ေသ
အျပံဳးရွင္ကေလး ရွိေနသည္ ။ အသက္ေအာင့္ျပီး Text Msgs ေတြကို ေသြးေၾကာထဲဲ
ထိုးသြင္းပစ္လိုက္သည္ ။ လွ်ပ္စစ္မွ်င္တန္းေတြၾကားက အသံေမာ္လီက်ဴးမ်ား
က်ေနာ့္လူငယ္ဘ၀ နာက်င္မွဳ႕ကို ေရွာ့ခ္ ရိုက္ပစ္ေပးပါ ။ ေသာၾကာ ၊ တနဂၤေႏြ
စသည္ျဖင့္ တိုက္ဆိုင္မွဳ႕ရွိတိုင္း Message ပို႔ပါ ။ ကားေနာက္ၾကည့္မွန္ကေန
ခိုးၾကည့္ေနမိရင္ မသိဟန္ေဆာင္ျပီး အိပ္ေနေပးပါ ။ လၻက္ရည္တိုက္ပါ ။
ေလာလီေပါ့ ကေလးေတြ ၀ယ္ေကၽြးပါ ။ က်န္းမာေရး ဂရုစိုက္ျပီး
ေဆးမွန္မွန္ေသာက္ဖို႔ သတိေပးပါ ။ ကၽြန္ေတာ္ဆိုတဲ့ နာမ္စားကို မၾကာမၾကာ
သံုးပါ ။ ေနာက္ျပီး”ဗ်ာ”ဆိုတဲ့ အသံနဲ႔အတူ က်ေနာ့္ကို ေခါက္သိမ္းသြားေပးပါ ။
စြယ္ေတာ္ရြက္ေတြကို အယံုအၾကည္မရွိေတာ့ဘူး ။ အေ၀းေျပးကားၾကီးေတြနဲ႔
သူေတာင္းစားေတြ ျမင္ရင္ အလိုလို ၀မ္းနည္းလာမိတယ္ ။ က်ေနာ္ေၾကာက္တယ္
မၾကည္ျဖဴ က်ေနာ့္ကို ပစ္မထားပါနဲ႔ ။ ေလာလီေပါ့ ကေလးေတြ
အမ်ားၾကီးစားခ်င္မိတယ္ ။ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို တစ္ခုခုေျပာျပခ်င္ေနတဲ့ က်ေနာ့္
ပါးစပ္ဟာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းရဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ အာေစးေတြနဲ႔ျပည့္လို႔ ။
က်ားပံုေလးေတာ့ဆြဲေပးခဲ့ပါတယ္ မၾကည္ျဖဴ ။ စိတ္ေရာ ကိုယ္ပါ မက်န္းမာခဲ့ပါဘူး
။ ၁၇ ရက္ေန႔ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ က်ေနာ့္ကို ခဏခဏ သတ္ေနပါလား ။
စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ လံုျခံဳမွဳ႕ နည္းနည္းေလာက္ အလိုရွိေနပါတယ္ ။ နာက်င္မွဳ႕
သက္သက္ကိုပဲ ေပးပါ ။ ဖိုင္ဘာ ဆက္ေၾကာင္းေတြေပၚက ေနရာလြတ္ကေလးမွာ
မၾကည္ျဖဴနဲ႔ က်ေနာ္ “ ၾကားရလား မၾကည္ျဖဴ ” ဟုတ္တယ္ က်ေနာ္တို႔
တယ္လီဖုန္းေျပာေနၾကတာ မဟုတ္ဘူး တစ္ေယာက္အသက္ကို တစ္ေယာက္ကို နည္းနည္းစီ
ဖဲ့ေပးေနၾကတာေလ ။ နာက်င္မွဳ႕လက္က်န္ အေတာ္ နည္းေနျပီ ။ စက္တင္ဘာလရဲ့
ပထမဦးဆံုးေန႔ ။ မၾကည္ျဖဴ ရဲ့ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ - လက္ေဆာင္ ။ အဲ့ဒီ
ဘာသာေဗဒကို ေသြရိုးသားရိုး အမွန္တကယ္ က်ေနာ္လိုအပ္ေနခဲ့တာပါ ။ အခုခ်ိန္အထိ
လိပ္ျပာသန္႔ေနတုန္းပဲ ။ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အထူးျပဳလုပ္ခ်က္ေတြနဲ႔
တစ္ေယာက္အသက္ကို တစ္ေယာက္ ညင္ညင္သာသာဖဲ့ယူၾကတာေပါ့ ။ ေခ်ာက္ေတြက
ဘယ္ေလာက္နက္နက္ မရက္စက္ပါဘူး ။ ကိုယ္က အဲ့လိုယူဆမယ္ ။ ခင္ဗ်ားဟာ
က်ဳပ္ခုန္ဆင္းခ်င္တဲ့ ေခ်ာက္လွလွကေလးပဲ မၾကည္ျဖဴ ။ မရယ္ပါနဲ႔လား ။
ဗိုက္ထဲမွာ ဟန္းဖုန္းတစ္လံုးရွိေနသလိုပဲ ။က်ေနာ့္ကိုယ္ က်ေနာ္
တည္ေဆာက္ၾကည့္မိသည္ ။ လွဳပ္လို႔မရ အေပၚယံအသားႏုေလးက အရမ္းနာတာပဲ
မၾကည္ျဖဴရဲ့ ။ အေျပာင္းအလဲ တစ္ခုနဲ႔ ေနသားမက်ေသးဘူး ။ ထားလိုက္ပါေတာ့
က်ေနာ္ဟာ အဲ့ေရာဂါျဖစ္ေနတာကို မသိခဲ့ဖူးလို႔ပဲ ။ ေနာက္ျပီး ဘာသာစကားကိုလဲ
အယံုအၾကည္ေလွ်ာ့လာျပီ ။ က်ေနာ္တို႔ရဲ့ ပတ္သတ္ဆက္ႏြယ္မွဳ႕မွာ ဘာသာစကားဟာ
အပို သက္သက္ပဲ ။ တစ္စံုတစ္ခုကို လက္ခံထားဖို႔ ျပင္ဆင္ထားေပးပါ ။
ေကာ္ဖီတစ္ခြက္နဲ႔ က်ေနာ္ဟာ နီးသြားလိုက္ ေ၀းလာလိုက္နဲ႔ အဆင္မေျပေသးဘူး ။ ၁၆
လမ္း ၊ တာေမြ ၊ သံုးခြ တစ္ေနရာရာမွာ က်ေနာ့္ကို ျဖည္ခ်ပစ္လိုက္ပါလား ။
တစ္ခုခုဆို သိပ္မစဥ္းစားပဲ ရွက္ပါ ။ စိတ္အတြင္းသားထဲအထိ နာက်င္ရပါတယ္ ။
ရွင္သန္မွဳ႕ကို နားလည္ရင္ ခင္ဗ်ားဘယ္ေတာ့မွ မေသဆံုးေတာ့ဘူးလို႔
ကိုယ္ေျပာမည္ ။ က်ေနာ့္နားကို တိုးကပ္မလာပါနဲ႕ မၾကည္ျဖဴ ခင္ဗ်ားကို က်ေနာ္
ေသခ်ာမျမင္ရေတာ့ဘူး ။ ကိုယ္ဘာလုပ္ေနလဲဆိုတဲ့ ကိုယ့္စိတ္ပိုင္းဆုိင္ရာ
ျဖစ္တည္မွဳ႕ကို ကိုယ့္ေလာက္ ဘယ္သူသိမလဲ ။ က်ေနာ္ လိပ္ျပာသန္႔ေနတုန္းပဲ
မၾကည္ျဖဴ ။ လူငယ္ဘ၀ အနံ႕အသက္ေတြနဲ႔ ဆုေတာင္းခဲ့မ ိ “ မိမိစိတ္ခံစားမွဳ႕ကို
လိမ္လည္မိေသာကိုယ္ မျဖစ္ရပါေစလို၏ ” လို႔ေပါ့ ။ ေသခ်ာတယ္ ခင္ဗ်ားတို႔လဲ
ဘယ္ေတာ့မွ မၾကည္ျဖဴကိုျမင္ရမွာ မဟုတ္ဘူး ။ ရင္ဘတ္ကစိုထိုင္းထုိင္းနဲ႔
မ်က္ရည္ေတြလား ေသြးေတြလား အသိစိတ္ကို ဖိျပီး မိွတ္ပစ္လိုက္တယ္ ။
-
- ေမာင္မိုးျမင့္
- ၁ ၂ ၁ ၀ ၂ ၀ ၁ ၂ နံနက္ ၂း၂၆ နာရီ
* ေအးခ်မ္းကဗ်ာ စာသား
No comments:
Post a Comment