မရွာေဖြေတာ့ျခင္းေတြ ဦးေႏွာက္ကေန ေၾကြက်လာတဲ့ေနာက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေတာင္ မသကၤာေတာ့ဘူး
ျမင္ေတြ႔ရမႈအေရာင္ေတြလည္း ဘာတစ္ခုမွ အရသာမရွိေတာ့
ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္္ အစိမ္းသက္သက္ၾကီး ျဖစ္ေနတယ္
ကုိယ့္ေနာက္ေက်ာမွာ ဓါးတစ္လက္စိုက္၀င္ေနခဲ့ရင္ ကိုယ္ကလြဲလို႔ ဘယ္သူမွ တာ၀န္မရွိဘူး
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာရယ္ ကိုယ္ရယ္ ဒီလိုနဲ႔ တန္ဖိုးေတြ “ပြ န္ း ပဲ့ ပါ” သြားး ခဲ့တယ္
ျပံဳးရယ္မႈ ဟာ မ်က္၀န္းေတြနဲ႔ ဘာမွ မသက္ဆိုင္ ေတာ့ တဲ့အခါ..
တိတ္တဆိတ္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို ေခ်ာင္ပိတ္... ရိုက္သတ္ပစ္တယ္
တစ္ခုခု ကိုလို ခ်င္တဲ့ အခါ…. ဘ၀တစ္ခုလံုးစြန္႔လႊတ္ပါ့မယ္ လို႔ အာမခံ မထားဖို႔မွ မလို
တစ္ခုခုကို မွ မရလည္း ဘ၀တစ္ခုလံုးကို စြန္႔ လႊတ္ လိုက္ ရ တယ္
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာရယ္ ကိုယ္ရယ္ ဒီလိုနဲ႔ တန္ဖိုးေတြ “ပြ န္ း ပဲ့ ပါ” သြားး ခဲ့တယ္
ဘ၀ရဲ႕ တန္ဖိုးေတြ တိုင္းတာၾကတဲ့ အခါ ရိုးသားမႈေတြလည္း ေဘာင္မ၀င္ေတာ့ဘူးတဲ့ ညီမေလးေရ
ေမတၱာတရားဆိုတာ
မယ္ေတာ္မာရီယာနဲ႔ မာသာထရီဇာ အေၾကာင္းေတြ ေတြးေတာ ၾကတဲ့အခါ အမွတ္တရေပါ့
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္ျပီး သစၥာေဖါက္တယ္
ကိုယ့္ေနာက္ေက်ာကို ကိုယ္ရဲ႕ ဓါးနဲ႔ ျပန္ထိုးတယ္ ။ အဲ့ဒီနည္းနဲ႔ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ရိုးသားခဲ့ရတယ္
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မယံုၾကည္ေတာ့ဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္မေပးခ်င္ေတာ့ဘူး
မိသားစုဆိုတဲ့ဘ၀ ရယ္ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ “အိမ္” ကေလး ရယ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္မေပးေတာ့ဘူး
ကိုယ့္ကိုယ္ ျပန္ျပီးေျဖသိမ့္ရတဲ့အခါ “စပစ္သီးခ်ဥ္တယ္”ဆိုတဲ့ ပံုျပင္ေလးနဲ႔တင္ ဘယ္လံုေလာက္ပါ့မလဲ
မလံုေလာက္ေတာ့တဲ့ အခါ မလိုအပ္သလိုေနထိုင္လိုက္ျခင္းကလည္း အရင္းအႏွီးမ်ားတဲ့ အတတ္ပညာတစ္ခုပဲ
ဘ၀ကို တည္ေဆာက္တဲ့ အတတ္ပညာေတြ ကိုယ္ မကြ်မ္းက်င္ဘူး
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္မကုသႏိုင္ဘူး
တကယ္ေတာ့ ကဗ်ာဆရာဆိုတာ အင္ဂ်င္နီယာ မွ မဟုတ္ပဲ
စကားလံုးေတြတာင္ ယိုင္နဲ႔ ခ်ိဳ႔တဲ့ လြန္းတယ္
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာရယ္ ကိုယ္ရယ္ ဒီလိုနဲ႔ တန္ဖိုးေတြ “ပြ န္ း ပဲ့ ပါ” သြားး ခဲ့တယ္
………………………………………………………………………………………………………………
……………………………………………………………………………………………………..
အသက္ရွင္သန္မႈအတြက္ အဓိပၸါယ္ေတြ လိုပါ့မလား
တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြ ေျပာၾကတယ္
ေမြးလာေတာ့တဲ့ တစ္ေယာက္တည္းပဲ.ေသသြားေတာ့လဲ တစ္ေယာက္တည္းပဲ..တဲ့
အဲ့ဒီအရာ ႏွစ္ ခု ၾကား ထဲမွာေရာ….
……………………………………………………………………………………………………….
..................................................................................
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာရယ္ ကိုယ္ရယ္ ဒီလိုနဲ႔ တန္ဖိုးေတြ “ပြ န္ း ပဲ့ ပါ” သြားး ခဲ့တယ္
မွဴးသစ္
No comments:
Post a Comment