အိပ္ရာခင္းစကို လက္အစံုနဲ့ ဆဲြအဆုပ္
ရင္ညႊန့္ တက္ေဆာင့္တယ္...ေအာင့္လံုး
ထြက္ေပါက္ကို အက်ယ္ႀကီးေအာ္ေခၚလိုက္တယ္...............
အသံုးမက်တဲ့ခံစားခ်က္ေခ်ာ္ရည္ တလိမ့္ခ်င္း
ဘယ္ဘက္ရင္ဘတ္မွ အူသံက တမ္းတမ္းတတ
(အရမ္းမုန္းတာပဲ)
အေႏြးအက်ၤီမ၀တ္ခ်င္ဘူး။ ခ်ည္ေစာင္မၿခံဳခ်င္ဘူး။
စိတ္ဟာ ဒူးေကြးေကြးနဲ ့ပိုက္ထားမိတဲ့ ခပ္တင္းတင္းလက္တစ္စံုၾကား
စိမ့္ ကနဲ့
၀င္သက္ထြက္သက္ ယဲ့ယဲ့ေလး လႈပ္ေနရံုကလဲြလို့
ပဲ့ရြဲ့ေနတဲ့ ခႏၵာကိုၿငိမ္သက္
ေလမထန္ခင္ ကိုယ့္အရိပ္နဲ့ ့ ကိုယ္ၿပန္မိုး
မ်က္အိမ္ထဲ စိုက္ေနတဲ့မ်က္ေတာင္ကို မႏႈတ္ေတာ့ဘူး
ရိုးစင္းလြန္းတဲ့ အခင္းအက်င္းက ဘာၿပိးရင္ဘာ
ဒါဏ္ရာဟာ အေႀကာေသ လူမမာ
ေပ်ာ့ညံ့မိၿပန္တဲ့ က်ေနာ္ အမွတိ္မရွိၾကယ္ဆြတ္ခ်င္တုန္း
ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္မေပးနဲ ့
ေက်းဇူးၿပဳၿပီး ေမ်ွာ္ိလင့္ခ်က္မေပးပါနဲ ့
ေပ်ာ္စရာဆိုတာ ေပ်ာ္လြယ္ပါတယ္
ေငြ့ရည္က သ႑ာန့္မဲ့ ဖြဲ ့တည္သြားေတာ့
ေဆာင္းညဟာ နက္တယ္.............။
ၿမ(၁၄.၉.၂၀၁၂)
No comments:
Post a Comment