တကယ္ေတာ့ ကိုယ္ရထားတာ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ (၂၀)တုန္းက မိုးတြင္းတစ္ခုလိုပဲ

ဓါတုေဗဒ ေဆး၀ါေတြထဲက်ိတ္ မွိတ္ ထိုးသိပ္ ခံထား ရတဲ့ 
စိတ္ဆာေလာင္မႈထြက္ေပါက္ေတြဟာ
အလိုအေလ်ာက္ တုန္႔ျပန္မႈ စနစ္ကေန ထြက္က်လာတယ္
တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ သတိတရ ရွိေနတတ္တာက လြဲလို႔
တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ု ရွာေဖြမေတြ႔ႏိုင္ေသးဘူး
ေသြးေၾကာ ပါးပါး ကေလးေတြ တုန္ရီ ခ်ည့္နဲ႔ေနတယ္ ထရီဇာ

မေပွ်ာ္ေတာ့ဘူးး

မေန႔က ေပွ်ာ္ရႊင္မႈေတြ က်ည္ဆန္ ရထားေနာက္မွာ
ေပွ်ာ္ရႊင္မႈေတြ ေနရာေရြ႕႕ကုန္ျပီ
ရင္ခုန္ႏူန္းေတြ ျမန္ဆန္ေနတာလား ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုးမွာ လစ္ဟာေနတာလား
ကိုယ္မသိေတာ့ဘူး ထရီဇာ
အသက္ရွင္မႈေတြဟာ ဂေယာင္ေျခာက္ခ်ား ျဖစ္ျဖစ္ ေနတယ္
ညဘက္ေတြဆို အလန္႔တၾကားထႏိုးတယ္
message box ကို အလိုလို ဖြင့္ၾကည့္မိတယ္
ကိုယ္ စီးကရက္ေတြ ဆက္တိုက္ဖြာေနတယ္ ထရီဇာ
ဆာေလာင္မႈဟာ ၀မ္းဗိုက္မဟုတ္တဲ့ တစ္ေနရာကေန
သံစံုျမည္ထိုးထြက္လာေနတယ္
အစာအိမ္ နံရံျခင္း ပြတ္တိုက္မႈေတြက တကယ္ေတာ့ အရသာပဲ
ကိုယ္သေဘာတက် ျဖစ္ေနျပီ
ဆံပင္ေတြ ရွည္လာတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္
ႏွဳတ္ခမ္းေတြ ျပာလာတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္
လက္သည္းထိပ္ေတြမွာ ၀ါညစ္လာတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္
က်ဆံုးမႈေတြ က သိပ္မထူးဆန္းတဲ့ အေျခအေန
တကယ္ေတာ့ ကိုယ္ရထားတာ လြန္ခဲ့တဲ့  ႏွစ္ (၂၀)တုန္းက မိုးတြင္းတစ္ခုလိုပဲ
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေတာင္ သတိတရ ရွိမေနေတာ့ဘူး
ဒဏ္ရာ အနာတရေတြ လူေျပာသူေျပာမ်ားတဲ့ နာက်င္မႈေတြ
ၾသဂုတ္ မိုးေရေတြကေန ကိုယ္ထြက္ေျပးခ်င္တယ္ ထရီဇာ
ကိုယ့္ကို ေခါင္းေလာင္းေလး ထုိးေပးပါ

လူ႔အျဖစ္ဆိုတာ လုပ္ၾကံခံရမႈသက္သက္ျဖစ္ေၾကာင္း
အဓိပယ္ဖြင့္တယ္ ကိုယ္ေမ့ထားတယ္
...............................................
တကယ္ေတာ့ ကိုယ္ရထားတာ လြန္ခဲ့တဲ့  ႏွစ္ (၂၀)တုန္း က မိုးတြင္းတစ္ခုလိုပဲ

                                                                                              မွဴးသစ္