* နံ႔ ဟာ အသက္ရႈလမ္းေၾကာင္းကို တြင္းတစ္ခုလို ခိုေအာင္း(ေကာက္ေကြ႔)

            ေလညွင္းသည္ ပခံုးတြင္ ေဆာင္းအေငြ႔အသက္ကို ဆြတ္ကာ မ်က္ႏွာေပၚတြင္အိေၿႏၵရေနေသာ  ေရစက္ေရေပါက္မ်ားကို ပြတ္တိုက္သြား၏။ မ်က္ႏွာသုတ္ပ၀ါကို အားမနာႏိုင္ေတာ့။ၾသကာသေလာကသည္ မၾကာမီရက္ပိုင္းအတြင္း ယင္း၏ တစ္ကုိယ္လံုး (သို႔) အရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာအၿပည့္ ၿမဴမ်ားကို ၀တ္ဆင္ရန္ ရာသီသစ္ အမွီ ေလွ်ာ္ဖြတ္ေနသည္။ အနီေရာင္ေခါင္းတံုးၾကီးသည္ အလင္းေရာင္ႏွင့္အပူဓာတ္အား လုူ႔ၿပည္တြင္ ေဖာက္ကားရန္ အေရွ ႔တံခါး၀မွ ၀င္လာေနသည္။ အိပ္မေပ်ာ္ၿခင္း အိပ္ရာခင္းအား ခင္းမအိပ္မိရ်ွ္ ေတာ္ေသးသည္ ဟု ဆိုရမည္။ ၾကမ္းပိုးမ်ား အုပ္စုဖြဲ႔ေနထိုင္ေသာ ယင္းအိပ္ရာခင္းထဲတြင္ နီရဲစြာ အဖုအထစ္ထေနသည့္ အိပ္ခ်ိန္မ်ားရွိသည္။ လန္းဆန္းမႈ ႏွင့္ နံနက္ခင္းအား လက္ကမ္းေပးလိုက္သည္။ မဂၤလာပါ . . .။

            မဂၤလာပါ ဟု ႏႈတ္ဆက္ၿပီး မဂၤလာႏွင့္မကိုက္ညီေသာ ကိစၥၾကီးငယ္အသြယ္သြယ္အား ေက်ာက္သင္ပုန္းေပၚတြင္သာမက ကတၱရာလမ္းမမ်ားေပၚတြင္ပါ ေနရာမေရြး ေတြ႔ေနရသည္။ ရုန္းကန္ၿခင္းႏွင့္ ေမြးဖြားၿပီး ရုန္းကန္ၿခင္းႏွင့္ အဆံုးသတ္ရသည့္ သုညမ်ား၏အဓိပၸာယ္သည္ မည္သည့္အတိုင္းအတာအထိ အႏွစ္သာရ ၿပည့္စံုခဲ့ပါသနည္း။ ငွက္ေပ်ာပင္တစ္ပင္၏သက္တမ္း သည္ အခ်ိန္မည္မွ် ၾကာၿမင့္ပါသနည္း။ အတည္တက်မရွိေသာ ဘတ္စ္ကားနံပါတ္မ်ားၿဖင့္ ၿမိဳ႔ပတ္ရာတြင္ လက္ကိုင္ဖိုင္ဘာကြင္းမ်ား ၊ သံတန္းမ်ား ၊ ထိုင္ခံုရွည္မ်ားေပၚတြင္ ထြက္ေပါက္တစ္ခု ရွာေတြ႔ခဲ့သည္။ ဆင္းခ်င္ရာဆင္း တက္ခ်င္ရာတင္ရင္း စာအုပ္အေဟာင္းဆိုင္မ်ား ႏွင့္ မေယာင္မလည္ ေပါင္းတတ္သင္းတတ္ခဲ့သည္။ တရားရွာကိုယ္မွာေတြ႔ ဆိုသည့္အတိုင္း သူစိမ္း မ်ားၾကားတြင္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္ ရွာေတြ႔ခဲ့သည္။ ငွက္ကေလး သည္ ကၽြန္ေတာ့္ကို အဆာလြန္ေစခဲ့သည္။ အဆာလြန္ရက်ိဳးလည္းနပ္ပါသည္။ ပထမအိပ္မက္ အား အရွင္လတ္လတ္ မက္ခဲ့ဖူးၿပီ။

            အိပ္မက္ႏွင့္ဘ၀ ၊ အိပ္ၿခင္းႏွင့္ေသၿခင္း စသည္ စသည္ တို႔သည္ မည္မွ် ကြြဲၿပားၿခားနားၾကသနည္း။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္တူေသာ လြယ္အိတ္သည္ အခြံၿဖစ္သြားေသာ စီးကရက္ဘူးခြံမ်ား ႏွင့္ အႏွစ္မဲ့သြားေသာ လူငယ့္သက္တမ္းအကန္႔မ်ား ႏွင့္ ၿပည့္ႏွက္ေနသည္။ သဲနာရီ ကို မည္သူမွ် အသံုးမၿပဳေတာ့ပါ။

            မီးဖိုေခ်ာင္တြင္ ေညွာ္နံ႔ရွိသည္။ ဘတ္စ္ကားေပၚတြင္ ေခၽြးနံ႔ရွိသည္။ဓမၼတြင္ တရားနံ႔ရွိသည္။ လူတိုင္းတြင္ တရားနံ႔ရွိပါသလား။ ကၽြန္ေတာ့္တြင္ ေဆးလိပ္နံ႔ရွိသည္။ ေရေမႊးဆြတ္ေလ့ဆြတ္ထမရွိေသာ ကၽြန္ေတာ္ သည္ မည္သည့္ေရေမႊးကိုမွ် မသိပါ။ ေရေမႊးဆိုသည့္အတိုင္း ေမႊးေနေသာ ေရၿဖစ္မွာ ေသခ်ာၿပီး ယင္းတို႔၏တံဆိပ္နာမမ်ား ကို ယင္းတို႔၏ အန႔ံၿဖင့္ ခြဲၿခားၾကသည္ဟု ၾကားဖူးနား၀ရွိခဲ့သည္။ ေရနံလည္းရွိသည္မဟုတ္ပါလား။

            ဆယ့္ႏွစ္လရာသီတြင္ သက္ဆိုင္ရာ ရာသီပန္းနံ႔မ်ားရွိၾကသည္။ လူသားအားလံုးသည္ အသက္ရွင္ရပ္တည္မႈအတြက္ မေမာမပန္း ကို စိုက္ပ်ိဳးေနၾကရ၏။ ေရေလာင္းေန၏။ေပါင္းႏႈတ္ေန၏။ . . . ။ေရေသာက္ၿမစ္မ်ားမတူၾကပါ။ … ပန္း အမ်ိဳးအစား လည္း မတူညီၾကပါ။ ကမာၻၾကီးတြင္ သစ္ေတာနံ႔မ်ားရွိသည္။ သစ္ေတာနံ႔မ်ားရွားပါးလာသည္။ ပန္းဆယ္မ်ိဳးအႏုပညာတြင္ ယဥ္ေက်းမႈအႏုစိတ္နံ႔။ ေစ်းႏွင့္ကုန္တိုက္ ကုိ လူသားတို႔ မည္သို႔ မည္ပံုခြဲၿခားၾကပါလိမ့္။ ႏွစ္ဆယ္နားနီးေနေသာ ကၽြန္ေတာ့္ၿပကၡဒိန္သည္ အနံ႔ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ထိေတြ႔ဖူး၏။ ညစာစားပြဲ၏ဟင္းခ်ိဳနံ႔သည္ အိမ္ပုကေလး၏ ကေလးအငိုအား မတိတ္ေစႏိုင္ပါ။

            ကၽြန္ေတာ္သည္တစ္ေန႔တစ္ေထာင္ရ စုဗူးအေပါက္ကေလးၿဖစ္သည္။ စုဗူးေဖာက္မည့္ေန႔တြင္ မဲဇာသို႔အေရာက္သြားမည္ ဟု အားခဲထားသည္။

            ေဆးေပါ့လိပ္တစ္လွည့္ ဖက္ၾကမ္းတစ္လွည့္ ၿဖင့္ စာအုပ္တစ္အုပ္အား အိမ္သို႔ ေခၚလာရန္ ၾကိဳးပမ္းေနဆဲသကာလ။ စုဗူးမ်ားတြင္ေတာင္ပံမပါၿခင္း ၊ ပိုက္ဆံတြင္ေတာင္ပံပါၿခင္း ၊ စာအုပ္ေစ်းႏႈန္းမ်ား အာကာသသို႔ စူးစမ္းေလ့လာေရးထြက္ေနသည္။ အမွီလိုက္ရန္ ၊ အလိုက္မွီရန္ ခက္ခဲလွပါသည္။ ေဆးလိပ္ၿဖတ္ဆိုလွ်င္ ၿဖတ္ႏိုင္ပါသည္။ စာအုပ္စြဲမႈ ႏူးညံ့ညံ့ေရာဂါအား ဟန္႔တားရန္ ဘုရားလမ္းမွ စာအုပ္အေဟာင္းဆိုင္ေလးက ေဆးေပးခန္းအၿဖစ္ က်ားကန္ေပးထားႏိုင္ခဲ့သည္။

            ေန႔တြင္ပူေတာ့မည္ ၊ ညတြင္ခ်မ္းေတာ့မည္။ ေတာ္သလင္းေန ပုဇြန္ေသမေသေတာ့ မသိ။ ဆိပ္ကမ္း ၊ အုတ္ဖုတ္စက္ႏွင့္မွတ္တိုင္မ်ား ၊ ၿမိဳ႔သစ္ၿမိဳထားေသာစက္ရံုမ်ား စသည္ စသည္ တို႔သည္ ေသခ်င္ေစာ္နံ႔ မ်ား ထုတ္လႊတ္ေနေပလိမ့္မည္။ အိုဇုန္းလႊာေပါက္ၿပဲၿခင္း အား ဖာေထးၿခင္းလား ၊ အေပါက္ခ်ဲ႔ၿခင္းလား ၊ …လား မသိပါ။ က်ည္ဆန္ရထားမ်ားရွိသည္ဟုဆိုေသာ္ က်ည္ဆန္ဘတ္စ္စကားမ်ား အစာရွာထြက္ခ်ိန္ ညေနပိုင္းတြင္ အေၿပးၿပိဳင္ရန္ ကၽြန္ေတာ့္က်ည္ဆန္စက္ဘီးေလးသည္ ဘီးတၿပင္ၿပင္ႏွင့္။ ယေန႔သည္ ေန႔ေကာင္းရက္သား။ ထိုစာအုပ္ေလး ရွိေနပါေစ။ ဆရာဘုန္းႏိုင္မရွိေတာ့ပါ။ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ ႏွင့္ ထိုင္ရန္ ညေန ငါးနာရီ (သို႔) ေၿခာက္နာရီ ကို ခ်ိန္းလိုက္ရသည္။ ညေနခင္း၏ ၿပည့္၀ေပ်ာ္ရည္ထဲတြင္ အိပ္တန္းတက္ရန္ ၿပန္မည့္ ငွက္မ်ားႏွင့္ အိမ္ သုိ႔ၿပန္ရန္ တက္မည့္ လူမ်ား ေၿခခ်င္းလိမ္ေန၏။ ၿမိဳ႔ၿပသည္ မီးေရာင္စံုမ်ား ကို သိမ္းဆည္းထားရာမွ ေနရာကြက္ၾကား တပ္ဆင္ထြန္းညွိလိုက္ၿပီ။ ညတြင္ခ်မ္းရ်ွ္ ေန႔တြင္ပူမည္။ ပူလြန္းရ်ွ္ ေသခ်င္ေစာ္နံသည္။ ခ်မ္းလြန္းလွ်င္ေကာ … ? ေသခ်င္ေစာ္နံေပဦးမည္။

            ကၽြန္ေတာ့္ပံုရိပ္ သည္ မွန္ထဲတြင္ အခိုးအေငြ႔ဆန္ဆန္ လူးလြန္႔ေန၏။ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီးေသာ ခႏၶာအေဟာင္းႏွင့္ စာအုပ္အသစ္ကုိ အရသာခံဖတ္မည္။ စာၾကည့္စားပြဲသည္ အူၿမဴးေန၏။ အခန္းေထာင့္မွ အေရာင္မ်ားထြက္ေနသည္။ လြယ္အိတ္ေလးသည္ ယခုအခ်ိန္အထိ ရင္တုန္မႈေပ်ာက္ကင္းဦးမည္ဟု မထင္ပါ။ ညစာ သည္ မဂၤလာဦးည အား ၿဖတ္သန္းရေတာ့မည့္ လူပ်ိဳအလား ထမင္းပန္းကန္ကို ပလုတ္ပေလာင္း ၀ါးေန၏။

            တ၀ီ၀ီ ပတ္ေၿပးေနေသာ ပန္ကာကို ပလပ္ၿဖဳတ္လိုက္သည္။ ႏႈတ္ခမ္းကို ၿပာခြက္အတြင္း ဖိေခ်ရ်ွ္ မီးသတ္လိုက္သည္။ သာမန္ေလထု တစ္ခုရေအာင္ မနည္းၿပဳၿပင္ယူလိုက္ရသည္။ စာမ်က္ႏွာ - ၂၀ ။ ခ်ိန္ခြင္သည္ ည ၁၂ နာရီ ကို မိနစ္တံမ်ားၿဖင့္ ထည့္ခ်ိန္ေနသည္။ ပတ္၀န္းက်င္၏ တိတ္ဆိတ္မႈသည္ လမ္းထိပ္ရွိ ဂစ္တာသံကိုပင္ မၾကားရ။ မ်က္ခံြပြင့္ေနေသာ ၿပတင္းတံခါးမ်ားကို မလံုမလဲၾကည့္ၿပီး … အသက္ရႈလမ္းေၾကာင္း အား စကၠန္႔သံုးဆယ္မွ် ဆင္းသက္ေစလိုက္သည္။ ၿမတ္ စြာ ဘု ရား … ။

            လက္ဘက္ရည္၀ိုင္း ကို ေၿပာၿပသည္။ သက္ေသၿပရန္အလို႔ငွာ ထိုစာအုပ္ကိုပင္ ေက်ာတြင္ပိုးလာလိုက္ေသးသည္။ တစ္ေယာက္ က အသစ္နံ႔။ တစ္ေယာက္ က ေဆးလိပ္နံ႔ ။ တစ္ေယာက္ က အူေၾကာင္ေၾကာင္နံ႔ ။ တစ္ေယာက္ က ေဂါက္ေတာက္ေတာက္နံ႔။ တစ္ေယာက္ က ေဆးရံုနံ႔။ ေဆးရံုနံ႔ႏွင့္ ဥပမာေပးသည္။ ဟုတ္သင့္သေလာက္ဟုတ္သည္။ ေဆးရုံနံ႔ဟူသည္ ေရာက္ေလ့ေရာက္ထမရွိေသာ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးအဖို႔ အိမ္အထိ အနံ႔စြဲေစသည္။ ေရခ်ိဳးလိုက္လွ်င္ ေပ်ာ္မည္။ ကၽြန္ေတာ္ လက္မခံပါ ။ ကၽြန္ေတာ္ ေရခ်ိဳးသည္မွာ ႏွစ္ခါတိတိ။ ထိုအနံ႔ေပ်ာက္မသြားေပ။

            အနံ႔ဆိုသည္မွာ တြင္းေအာင္းသတၱ၀ါတစ္မ်ိဳးလား။ ကၽြန္ေတာ့္အသက္ရႈလမ္းေၾကာင္းအတြင္း အခ်ိန္ၿပည့္နီးပါး ခိုေအာင္းေန၏။ ငယ္ဘ၀ ၏ ပုစာၦမ်ားထဲမွ အေၿဖလိုအပ္ေနေသာ သေကၤတ  *  ကို ယူသံုးခြင့္ၿပဳပါ။ အာရံု (၆) ပါး တြင္ အန႔ံပါသည္မွာ မွန္ေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္အတြက္မူ (၁) အန႔ံ ၊ (၂) အန႔ံ ၊
………..(၆) အနံ႔။

            ေဆးလိပ္ေသာက္ရန္မီးညိွသည္။ တစ္ရိႈက္ ရိႈက္ရ်ွ္ဖြာသည္။ ေဆးလိပ္ကုန္သြားလွ်င္ …  * အနံ႔။ အၾကိဳက္ဆံုးဆိုသည္႔ ဆူးပုပ္ရြက္ဟင္းခ်ိဳ အိမ္တြင္ခ်က္သည္။ တစ္ဇြန္းကုန္သြားလွ်င္ …  * အနံ႔။ ကွ်္သို႔ၿဖင့္ ခေရပြင့္နံ႔မရွိေသာ  *  နံ႔သည္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ကၽြန္ေတာ့္အသက္ရႈလမ္းေၾကာင္း အား သိကေအာက္ၿဖစ္ေစသည္။ စိတ္စြဲသည္ ဟု သင္က သံုးသပ္လွ်င္သံုးသပ္ႏုိင္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္မစြဲပါ။ သက္ေသၿပစရာလည္းမရွိပါ ဟု မခံခ်ိမခံသာ ေၿပာရပါလိမ့္မည္။  *  န႔ံသည္ ေမႊးသည္ မွာ ေသခ်ာသည္။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ နာမည္မေပးရေသးပါ။ ေရေမႊးမ်ားကို ယင္းတို႔၏ အနံ႔ၿဖင့္ အမည္နာမ (၀ါ) တံဆိပ္ကပ္ၾကသည္မဟုတ္ပါလား။

           ေမႊးရနံ႔(၀ါ) * န႔ံ ကို ေခါင္းစားေနေသာ ကၽြန္ေတာ္သည္ ထိုစာအုပ္အား ယခုအခ်ိန္ထိမဖတ္ရေသးပါ။ အာရံု(၆)ပါးရွိသည္။ (၁)* ၊ (၂)* ၊ ….(၆) *။ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ပတ္ခန္႔က စာၾကည့္စားပြဲေပၚတင္ခဲ့ေသာ ထိုစာအုပ္အမည္မွာ ကိုယ့္ဘ၀ အလွ ေငြလမင္း ။ စြဲလန္းမႈ ၿပႆနာ ဟု ကၽြန္ေတာ္ ဆိုရမည္လား။ စိတၱဇနာမ္ၿဖစ္ေသာ ခေရပြင့္မတြင္ ကိုယ္သင္းရန႔ံ ရွိ/မရွိ ကၽြန္ေတာ္ မသိပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ပံုရိပ္သည္ မည္သည့္မွန္ထဲတြင္ မဆို ကၽြန္ေတာ့္ ပံုတူ ကို ပံုေဖာ္ေန၏(အခိုးအေငြ႔ဆန္ဆန္)။ ပုဒ္မဆိုသည္မွာၿပီးဆံုးၿခင္းကိုေဖာ္ၿပသည့္သေကၤတတစ္ခုမဟုတ္ပါလား။ ။

            ေဟာ … * နံ႔ သင္းလာသလိုလို

_______________________________________________________________________________________________________________________________
ငွက္ကေလး - (ဆရာ)မင္းလူ
ပထမအိပ္မက္ - (ဆရာ)လကၤာရည္ေက်ာ္
ကိုယ့္ဘ၀ အလွ ေငြလမင္း - (ဆရာ)တကၠသိုလ္ဘုန္းႏိုင္
_______________________________________________________________________________________________________________________________

အခ်ိန္ကုန္သြားလွ်င္ ေတာင္းပန္ပါသည္။
အခ်ိန္မကုန္ဘူးဆိုလွ်င္ ေက်းဇူးတင္ပါသည္။

 | ေကာက္ေကြ႔