မျမင္ရတဲ့အေရာင္ေတြ..လြင့္လာတယ္
အနံအသက္ေတြ.စိမ္းဆို.ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္စပ္မဲ့သူ
၀ံပုေလြလာဆင္ကို..လြမ္းသူ။
ငါ့ကိုယ္ငါ တစ္ခုခုျပန္မေျပာရေသးဘူး
အ၀ါေရာင္အဆင့္ မုန္တိုင္းတစ္ခုဟာ ကိုယ္ပူခ်ိန္နဲ့ေရြ႔လ်ားလာ..
အမႈန္စကေလးတစ္စ နံရံကိုေျပးအကပ္.
အသိတရားဟာ အမွတ္တမဲ့ ျဖတ္ေျပးသြားတဲ့ စကားသံ
အသံေတြမၾကားရခင္မွာပဲ ဘာျမဴဒါ ၾတိဂံနယ္ေျမထဲ ခုန္ဆင္းသြားးးး
သြားျပီ..အနက္ေရာင္နယ္ေျမထဲမွာ တစ္စံုတစ္ရာကို ခ်န္ရစ္သြားျပီ။
မျမင္ရတဲ့အသံေတြလြင့္လာတယ္။
အမွတ္စဥ္(၁)ကေန ျပန္ရည္တြက္ တစ္ခုခုေျပာလိုက္ဖို႔ လိုကိုလိုေနမယ္
ဖုန္းျမည္သံကို ပိတ္ပစ္လိုက္ လက္ထဲက..ေမာက္ ခလုတ္က ဟမ္းေနျပီ။
မ်က္လံုးတစ္ဖက္ကို အသာအယာမွိတ္ျပီးတဲ့ေနာက္
ကိုယ္က်င့္တရားမွာ
က်ည္ဆန္ေတြ တစ္ေတာင့္မွ မရွိေတာ့ဘူးး
ငါ.နဲ႔ နံနက္ခင္းကို..ေသာ့ခတ္သြားပါ။
အတၱကို မီးရိႈ႕ၾကည့္တယ္။ညက အိပ္မက္မွာ ၀ံပုေလြလာဆင္ကို အသက္သြင္းၾကည့္တယ္။
ကမၻာေျမရဲ႕လိုအပ္ခ်က္အရ..ကို႔ကိုယ္ကို ျပန္ျပီးဆံုးရံႈးၾကည့္ၾကမယ္။
နားရြက္တစ္ဖက္ကို..အ၀ါေရာင္ေတြ တိုက္စားသြားေၾကာင္း
ကဗ်ာ !အႏုပညာ !၊ႏိုင္ငံေရး၊ ! တစ္ခုခု ဆီကေန တိတ္တဆိတ္ေဖါက္ျပန္ၾကည့္ၾကမယ္။
သီးစားပင္ေတြ ရိတ္သိမ္းျပီးေနာက္ နယ္ေျမသစ္ကိုေရြ႔ၾကမယ္။
သေဘာတရားမ်ားအရ
တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ေက်ာခိုင္းထားျခင္းျဖင့္ လံုျခံဳမႈအျပည့္အ၀ယူပါ
သက္သက္လြတ္စားသံုးျခင္းမွအစ..အသက္အိုးစည္းစိမ္ သိမ္းယူးျခင္းအထိ
ဆြဲဆန္႔ထားေသာ အတၱမ်ားအား အ၀ါေရာင္အဆင့္ထိ ျမွင့္တင္ပါ။
မနက္စာသတင္းတစ္ပုဒ္မွာ.ကိုယ္က်င့္တရားမ်ား စားသံုးပါ။
ဗ်ာဒိတ္ေတာ္အား အိပ္မက္ေတြ မွတဆင့္ ေကာင္းခ်ီးေပးေတာ္မႈျပီးေနာက္
ငါ့..နဲ႔နံနက္ခင္းဟာ...ေသာ့ပိတ္ က်န္ရစ္တယ္။
မွဴးသစ္
1/4/2012 AM;1:45
မွတ္ခ်က္။ ။(ငါ့..နဲ႔.နံနက္ခင္း)ဆရာတာရာမင္းေ၀ဧ။္၀တၱဳေခါင္းစဥ္တစ္ခုမွီးယူေရးျခင္းျဖစ္သည္။
No comments:
Post a Comment